Καλώς ήρθατε...

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

'Ενας χρόνος μαζί...

Πέρασε κιόλας ένας ολόκληρος χρόνος, που σαν σήμερα γεννήθηκε η μικρούλα της οικογενείας μας, η Ιωάννα! Ένας χρόνος, και ούτε που τον κατάλαβα...για πότε ξεπετάχτηκε, χαμπάρι δεν πήρα! Άρχισε να περπατάει, να λέει τις πρώτες της λεξούλες, να στέλνει φιλάκια και να κάνει "ματάκια", να κοιτάει λοξά, όταν ξέρει ότι πάει να κάνει κάτι απαγορευμένο, όπως το να πιάνει την οθόνη της τηλεόρασης (που είναι το αγαπημένος της χόμπι τελευταία). Μεγαλώνει το κοριτσάκι μας, και από βρεφάκι άβουλο, άρχισε να δείχνει τις προτιμήσεις της, καταλαβαίνουμε πλέον κάποια στοιχεία του χαρακτήρα της. Ω, ναι...είναι πολύ πεισματάρα και αν δε γίνει το δικό της κυριολεκτικά ξεσηκώνει την πολυκατοικία με τις φωνές της!!! Είναι όμως και πολύ ναζιάρα...μας κάνει χαρές κάθε φορά που μας βλέπει, ακόμα και αν έχει να μας δει μόλις δυο λεπτά, τρίβεται στην αγκαλιά μας και κρυφογελάει με νάζι...και της αρέσει πολύ να χουζουρεύει μετά τον ύπνο της στην αγκαλιά μας, μέχρι να ξυπνήσει για τα καλά το μυαλουδάκι της! 
Μωράκι μου γλυκό, εύχομαι στη ζωούλα σου να έχεις υγεία, αγάπη και όλους όσους αγαπάς μαζί σου για πάντα!!! Να είσαι πάντα γλυκιά και γελαστή όπως είσαι τώρα, και εμείς θα είμαστε πάντα εκεί...Σ' αγαπάμε πολύ πολύ!!! 

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Το party του Mickey και της Minnie!!!

Όπως είχα πει και σε προηγούμενη ανάρτηση, αυτή την εβδομάδα έχουν τα γενέθλια τους τα ... 3/4 της οικογένειας μας!!! Δε μπορούσαμε λοιπόν, παρά να τα γιορτάσουμε με μεγάλη χαρά...και φυσικά τις σχετικές ετοιμασίες...Περάσαμε όλοι τέλεια!!! Έτσι την Κυριακή, μαζευτήκαμε περί τα 25 άτομα, γελάσαμε, ήπιαμε, φάγαμε, μερικοί από μας έπαιξαν με την ψυχή τους αφού ξετρελάθηκαν με τα καινούρια τους παιχνίδια... γενικά ήταν μια πετυχημένη βραδυά, που προσωπικά, παρά την κούραση της προετοιμασίας, την ευχαριστήθηκα με την ψυχή μου...
Όπως σας είχα πει, το θέμα μας ήταν ο Mickey και η Minnie...Έτσι στολίσαμε με μπαλόνια Mickey το σαλόνι και το μπαλκόνι μας, για να καταλάβουν όλοι ότι γιορτάζουμε (χαχαχα), κρεμάσαμε σημαιάκια happy birthday στους τοίχους, και φυσικά πήραμε όλα μας τα "σερβίτσια" με το σχετικό θέμα...
 ...Και προσπάθησα να φτιάξω και τις τούρτες με τα χεράκια μου! Έκανα δύο, μια για τον Βαγγέλη Mickey, και μια για την Ιωάννα Minnie.  Έβλεπα όλες εσάς να αφτιάχνετε τόσο υπέροχα πράγματα με ζαχαρόπαστα, που λέω, θα τα καταφέρω κι εγώ!!! Η αλήθεια είναι ότι κάτι έκανα, φυσικά όχι κάτι περίπλοκο, μιας και ήταν η πρώτη φορά που θα χειριζόμουν την ζαχαρόπαστα, και δεν ήμουν αρκετά εξοικιωμένη...Πάντως βγήκα ασπροπρόσωπη, παρά κάποιες δυσκολίες που αντιμετώπισα, αφού η γεύση της τούρτας άρεσε πάρα πολύ!!! Η συνταγή ήταν από τις Syntages...apo spiti, και πραγματικά βγήκε υπέροχη... Απλά δυσκολεύτηκα να ανοίξω τη ζαχαρόπαστα για να μπορέσω να την απλώσω στην τούρτα, και λίγο μου έσπαγε, λίγο μου κόλλαγε, παρά την άχνη που έβαλα για να την απλώσω. Τελικά την άνοιξα ανάμεσα σε δυο φύλλα από αντικολλητικό χαρτί ψυσίματος και την έσωσα κάπως.  Την ώρα που πήγα να στρώσω την τούρτα της Ιωάννας όμως, μου έσπασε λιγάκι, αλλά προσπάθησα να την καλύψω με τον στολισμό. Φαίνεται λίγο, αλλά μέσα στον πανικό, ο κόσμος δεν το κατάλαβε...Έτσι, ας μείνει μεταξύ μας χαχαχα...Την άλλη φορά πάντως, πιστεύω ότι θα τα πάω καλύτερα!!!
Η τούρτα της Ιωάννας (με τις γνωστές ατέλειες...)

Η τούρτα του Βαγγέλη


Οι εορτάζοντες επί το έργον!!!

Ξέρω ότι έπρεπε να βάλω ροζέτες στο τέλος της κάθε τούρτας, αλλά πραγματικά δεν προλάβαινα, καθώς ο στολισμός έγινε κυριολεκτικά στο παραπέντε!!!

Όσον αφορά το μπουφέ μας, είχαμε: κεφτεδάκια, σνιτσελάκια, πατατοσαλάτα με τόνο και σουρίμι (πολύ νόστιμη, θα δώσω τη συνταγή κάποια στιγμή), μακαρονοσαλάτα, ταμπουλέ, "φατσούλες" με ζαμπόν-κασέρι, σουλάκια με γαριδούλες, πράσινη σαλάτα, από τα χεράκια μου, λουκανοπιτάκια, κοτόπιτα, νηστίσιμη σπανακόπιτα, και τα τρία τα έκανε η μαμά μου, τυροπιτάκια, πατατοπιτάκια, πρασοπιτάκια και κρεατοπιτάκια, και τα τέσσερα τα έφερε η πεθερά μου. Αυτά! Ρίξαμε πολύ φαί, και φυσικά περίσεψαν κι ένα σωρό πράγματα! Στην φωτογραφία λείπουν κάποια από τα πιάτα, καθώς μου ήρθαν λίγο αργότερα...



Σαν και σήμερα πριν από τρία χρόνια, έφερα στον κόσμο το πρώτο μου παιδάκι...και έγινα πραγματικά πλούσια, ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη...Να ζήσεις αγάπη μου γλυκιά, να είσαι γερός και πραγματικά ευτυχισμένος...κι εμείς θα είμαστε πάντα κοντά σου!!!

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Χρόνια πολλά Βαγγέλη

Σήμερα γιορτάζει το μικρό μου αγοράκι, έχει την ονομαστική του εορτή...
Να σε χαιρόμαστε Βαγγελάκη μου, να είσαι γερός, ευτυχισμένος και καλοφωτισμένος!!! 
Σ'αγαπάμε πολύ πολύ πολύ!!!

Χρόνια πολλά σε όλους!!!

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Εβδομάδα...οικογενειακών εορτασμών!!!

Λοιπόν, γυρίσαμε από την Χαλκιδική χτες το απόγευμα, γεμίσαμε μπαταρίες, παρόλο που ο καιρός δεν βοήθησε και πολύ, αλλά και μόνο που κάναμε τη διαδρομή και ξεφύγαμε από την καθημερινότητα μας, μας έκανε καλό...σε όλους!
Και τώρα, σηκώνω τα μανίκια και πιάνω δουλειά, καθώς διανύουμε εβδομάδα οικογενειακών εορτασμών...και πανηγυρισμών! Εξηγούμε: 
  1. Την Παρασκευή 25 Μαρτίου (Του Ευαγγελισμού), γιορτάζει το μικρό μου αγοράκι  την ονομαστική του γιορτή!
  2. Την Κυριακή 27 Μαρτίου, γιορτάζει ο μπαμπάς μας τα γενέθλια του!
  3. Την Τρίτη 29 Μαρτίου, έχει τα γενέθλια του ο Βαγγελάκης...κλείνει τα τρία το καμάρι μου!
  4. Την Πέμπτη 31 Μαρτίου, έχει τα γενέθλια της η Ιωάννα...χρονίζει το κοριτσάκι μου!

Θέλετε κι άλλα;;;;;; Όπως καταλαβαίνεται δεν υπάρχει περίπτωση να μη γιορτάσουμε τα γεγονότα! Γιορτάζουν τα πιο σημαντικά πρόσωπα της ζωής μου, και η χαρά μου είναι πραγματικά μεγάλη!!!
Οπότε στρώνωμαι στη δουλειά, και κάνω τις ετοιμασίες μου, γιατί την Κυριακή θα κάνουμε παρτάκι...
Το θέμα μας θα είναι Mickey-Minnie...Ξέρω, όχι και πολύ πρωτότυπο, αλλά: α) Γιορτάζουν 2 παιδάκια διαφορετικού φύλου,  β) είναι μικρούτσικα, οπότε με παίρνει ακόμα να αποφασίζω εγώ... και φυσικά δε θα δυσκολέψω από τώρα τη ζωή μου! Έχω μέλλον για αυτό, όταν θα έχουν άποψη και τα δυο, και το βλέπω από τώρα το τι έχω να τραβήξω, που σίγουρα η μια θα θέλει τη Barbie και ο άλλος τον κεραυνό McQueen, και να δω πως θα τα συνδιάζω!!!

Ελπίζω να τα καταφέρω και να πάνε όλα κατευχήν! Θα σας ενημερώσω στην πορεία για τις εξελίξεις...


Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Νηστίσιμο κέικ με γλάσο πορτοκαλιού

Το Σαββατοκύριακο θα πάμε Χαλκιδική, στη γιαγιά μου...Είναι μια μικρή ευκαιρία να φύγουν και τα παιδιά λίγο από την πόλη τώρα που φτιάχνει ο καιρός, και βασικά είναι και το ετήσιο μνημόσυνο του παππού μου...Όπως και να έχει, θα πάμε σε ένα μέρος που αγαπώ πάρα πολύ και έχω μόνο όμορφες αναμνήσεις από αυτό, και δε σας κρύβω ότι αδημονώ!!! 
Για να μην πάω, λοιπόν, με άδεια χέρια, έκανα ένα νηστίσιμο κέικ να πάω στη γιαγιάκα μου...Είναι πολύ νόστιμο, ακόμα και για όσους δε νηστεύουν, και πολύ εύκολο (άσχετα αν φαίνεται να έχει πολλά υλικά), γιαυτό σας δίνω τη συνταγή.



Υλικά:
1/2 κούπα σπορέλαιο
1 κούπα ζάχαρη
1 κουταλιά ξύσμα πορτοκαλιού
3/4 κούπας χυμό πορτοκαλιού
1/4 κούπας κονιάκ
3 κούπες αλεύρι φαρίνα
1 κουταλάκι σόδα
11/2 κουταλάκι κανέλα τριμμένη
1 κουταλάκι γαρίφαλο τριμμένο
1/2 κούπα σταφίδες ξανθές
1/2 κούπα καρύδια χοντροκομμένα


Για το γλάσο πορτοκαλιού:
1 κούπα ζάχαρη άχνη
2 κουταλιές χυμό πορτοκαλιού
1 κουταλάκι ξύσμα πορτοκαλιού


Εκτέλεση:
Χτυπάμε στο μπλέντερ ή το multi το λάδι με τη ζάχαρη για 3-4 λεπτά, έως ότου ασπρίσει το μείγμα. Κατόπιν ρίχνουμε το ξύσμα, το χυμό πορτοκαλιού και το κονιάκ και συνεχίζουμε το χτύπημα για 2 δευτερόλεπτα.
Σε ένα μεγάλο μπολ κοσκινίζουμε και ανακατεύουμε το αλεύρι, τη σόδα, την κανέλα και το γαρίφαλο. Ρίχνουμε μέσα το μείγμα του λαδιού που ετοιμάσαμε στο μπλέντερ και ανακατεύουμε με το χέρι απαλά, μέχρι να ομογενοποιηθεί. Δεν πρέπει να τα ανακατέψουμε πολύ.  Προσθέτουμε τις σταφίδες  και τα καρύδια και ανακατεύουμε ελαφρά.
Αδειάζουμε το μείγμα στη φόρμα και το ψήνουμε στους 175 C για περίπου μια ώρα.
Για να ετοιμάσουμε το γλάσο πορτοκαλιού, ανακατεύουμε με ένα κουτάλι όλα τα υλικά (άχνη, χυμό και ξύσμα πορτοκαλιού), και περιχύνουμε το κέικ όσο αυτό είναι ελαφρώς ζεστό.

Το κέικ αυτό δε φουσκώνει ιδιαίτερα, γιαυτό μην ανησυχήσετε και νομίσετε ότι σας "κάθισε", είναι όμως πολύ γευστικό! 

Καλή επιτυχία!!!

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Ηρθες σαν την Άνοιξη...

Tι ωραία Ανοιξιάτικη μέρα είναι αυτή;;;; 


Μου έφτιαξε το κέφι, με γέμισε αισιοδοξία, με έκανε να ξεχάσω τις κρίσεις, οικονομικές και προσωπικές και με πήγε μερικούς πόντους πιο ψηλά στην προσπάθεια μου να ξεμιζεριάσω, όπως είχα αναφέρει και σε προηγούμενη ανάρτηση
Έτσι λοιπόν, σηκωθήκαμε πρωί-πρωί, ετοίμασα το φαγητό των παιδιών να είναι έτοιμο για όταν γυρίσουμε από τη βόλτα μας (για να αποφύγουμε γκρίνιες και κλάματα από την κούραση και την πείνα), ψαροσουπίτσα νόμιστη και δυναμωτική, καθάρισα τις σαρδελίτσες για να τις ψήσω στο grill, για μένα και το Στάθη όταν γυρίσουμε, και ντυθήκαμε να βγούμε, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό...απλά να λιαστούμε! 
Στο μεταξύ χτύπησε το τηλέφωνο και είναι μια φίλη μου με δυο παιδιά, το ένα λίγο πιο μικρούλη από την Ιωάννα και το άλλο λίγο πιο μεγάλο από το Βαγγέλη. "Θα ρθούμε στη γειτονιά σας, μου λέει, για βολτούλα, είστε;" Μωρέ, μόνο είμαστε;;; Στην πόρτα μας πέτυχες! 
Έτσι κάναμε μια υπέροχη βολτούλα στη Μαρίνα της Αρετσούς, τα παιδιά μας τρέχανε σαν παλαβά, ξέδωσαν! Τα άκουγες να φωνάζουν χαρούμενα και να πηδούν, όπως τα κατσικάκια στο χορτάρι....έκαναν κούνια μέχρι τελικής πτώσης και ανέβηκαν σε όλα τα παιχνίδια του λούνα-παρκ!!! Μέχρι και η Ιωάννα ανέβηκε! Δε σταμάτησαν να μιλούν και να το διασκεδάζουν με όλη τους την ψυχή...
Όχι πως κι εμείς οι μεγάλοι δεν περάσαμε καλά....μόνο που τα έβλεπες τόσο χαρούμενα που επιτέλους βγήκαν από την κλεισούρα και τη μούχλα όλου του προηγούμενου καιρού, πραγματικά ένιωθες τεράστια χαρά!!! 
Ήλιε μου, ήλιε μου, βασιλιά μου!!! Τι δύναμη που έχεις!!!

Και το μεσημεράκι ήπιαμε και τα ουζάκια μας αφού κοιμήθηκαν τα παιδιά...Στην υγειά μας και ... ας προσπαθούμε να βλέπουμε πιο συχνά τη χαρούμενη πλευρά της ζωής!!!

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Οι Σαράντα Κλέφτες!

Όπως φαντάζομαι συμβαίνει με όλα τα παιδάκια, έτσι και ο Βαγγέλης τρελαίνεται για ιστορίες και παραμύθια. Όλη την ώρα θέλει να λέμε ιστοριούλες, για το καθετί, και πάντα ακούει με αμείωτο ενδιαφέρον, την ίδια ιστοριούλα ξανά και ξανά, σα να είναι η πρώτη φορά. Μάλιστα το καμάρι μου ταυτίζεται κιόλας με τους ήρωες της κάθε ιστορίας και με το μυαλουδάκι του αναπαράγει την ιστορία με τον ίδιο πρωταγωνιστή! 
Τελευταία, λοιπόν, έχουμε κολλήσαμε με τον Αλή Μπαμπά και τους σαράντα κλέφτες...Και το σπλάχνο μου ταυτίστηκε...με τους 40 κλέφτες! Και τους σαράντα! Χαρά η έρμη η μάνα....Παναγιά μου, τι μου ξημερώνει;;;


Τέλος πάντων, σήμερα, λοιπόν, έχει μια συζήτηση με τον μπαμπά του, για το τι είναι κλέφτης...του εξηγεί ο μπαμπάς και του λέει, μέσα σε άλλα, ότι τους κλέφτες τους κυνηγάει η αστυνομία.
Βαγγέλης: Και τους πιάνει η στυνομία;
Μπαμπάς: Ναι, τους κυνηγάει με το περιπολικό και τους πιάνει...
Βαγγέλης: Και τους σαράντα κλέφτες γιατί δε τους έπιασε;
 !!! 

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Μαμά, ήρθε η κανονική φωνούλα μου...

Καλή Σαρακοστή σε όλους μας...Ελπίζω να περάσατε όλοι καλά χτες, Καθαρά Δευτέρα, αν και μάλλον δεν ήταν και πολλοί αυτοί που κατάφεραν τελικά να πετάξουν χαρταετό, λόγο κρύου και χιονιού! Εμείς πάντως βγήκαμε λίγο στο μπαλκόνι, κουκουλομένοι μέχρι πάνω και τρέχαμε πέρα δώθε μπας και ανεμίσει λίγο ο καημένος χαρταετός και χαρούν τα παιδάκια μου που έχουν πήξει κλεισμένα μέσα...κεφάλι δε σηκώσαμε από τις ιώσεις...αμάν πια! Τώρα είμαι εγώ στο κακό μου χάλι και βήχω σαν φυματική όλη την ώρα...ούτε όταν κάπνιζα τέτοιο...τσιγαρόβηχα! Ας την ευχή!
Λοιπόν βρήκα ατάκα θαυματουργή, για να αποφεύγω τις κρίσεις γκρίνιας που ξεσπούν κάθε τόσο...από το Βαγγέλη, όχι τον...σύζυγο!!! Αυτό ακόμα το δουλεύω...χαχαχα!
Επειδή μπορεί να ξυπνήσουμε στραβά, να πάθουμε κρίση ζήλιας ή απλά να βαρεθούμε, οπότε θέλουμε την αμέριστη προσοχή του λαού μας, έχουμε τακτικά ξεσπάσματα γκρίνιας...τα οποία όμως είναι άκρως εξοντωτικά για τους παρευρισκόμενους! Έτσι λοιπόν δοκίμασα κάτι, και τελικά έπιασε. Οπότε, όποτε γκρινιάζει του λέω:
"Βαγγελάκη μου, πάλι έφυγε η φωνούλα σου η καλή που τόσο πολύ αγαπάω, και ήρθε αυτή η γκρινιάρικη που με στεναχωρεί λιγάκι. Μήπως μπορείς να την φέρεις πίσω σε παρακαλώ για να με κάνεις πάλι χαρούμενη;"
Συνήθως η απάντηση του είναι: "Δεν έχει έρθει ακόμα μαμά"....φυσικά ακόμα γκρινιάζοντας...Εγώ δεν μιλάω, οπότε μετά από αρκετές επαναλήψεις της παραπάνω του φράσης μου λέει τελικά, γκρινιάζοντας ακόμα αλλά παιχνιδιάρικα πια..."Μαμά, έρχεται η φωνούλα μου" και αμέσως μετά με την κανονική φωνή του και γεμάτος ενθουσιασμό και χαρά "Μαμά, ήρθε η κανονική φωνούλα μου, τώρα είσαι χαρούμενη;"
Οπότε πέφτουν οι σχετικές αγκαλιές, τα χάδια και τα φιλιά, και αποφεύγουμε την κρίση και την ...ρήξη των σχέσεων!!!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...