Καλώς ήρθατε...

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Δεν τελείωσε ακόμα το Πάσχα!!!

Τη μισή σχολική χρονιά, ο Βαγγέλης την πέρασε στο σπίτι και όχι στο σχολείο, καθώς οι ιώσεις δε μας άφησαν σε ησυχία...μόλις πήγαινε 2-3 μέρες, η μύτη μπούκωνε ή έτρεχε-ανάλογα τα κέφια, η θερμοκρασία ανέβαινε, ο βήχας δεν είχε σταματημό και σε κάθε ανάσα το "χουρ-χουρ" ακουγόταν ανατριχιαστικό...Το aerolin έγινε φίλος μας καλός, και την Πρωτοχρονιά τρέχαμε για ακτινογραφίες και εξετάσεις αίματος, οπότε μετά από παρότρυνση της παιδιάτρου μας, είπαμε να αράξουμε σπίτι για όσο διάστημα ήταν σε έξαρση οι ιώσεις...δυστυχώς οι ιώσεις δεν είχαν τελειωμό, το Πάσχα ήρθε νωρίς, οπότε από τα Χριστούγεννα ως το Πάσχα το παιδί πήγε δεν πήγε στο σχολείο συνολικά δυο-τρεις βδομάδες...
Δεν ξέρω τελικά αν του κάναμε καλό που δεν τον στέλναμε, ή αν έπρεπε να τον στείλουμε στο σχολείο μέχρι να πάθει ανοσία, αλλά δεν έχει και νόημα να το σκέφτομαι, αφού έτσι κι αλλιώς ο χρόνος πίσω δε γυρνά... Τέλος πάντων, τώρα που μπήκε η Άνοιξη, και οι ιώσεις κάπως μας άφησαν, είπαμε πως ήρθε η στιγμή να ξαναπάει, να δει τους συμμαθητές του, τους οποίους να πω την αλήθεια μου δεν τους έχει συνηθίσει και πολύ-πολύ, και τη δασκάλα του, την οποία για καλή μας τύχη αγαπά πολύ και την έχει σε μεγάλη εκτίμηση.

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Απόδραση στην Καστοριά...

Από τότε που γίναμε γονείς, η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε κάνει πολλά πράγματα με το Στάθη, μόνοι οι δυο μας, χωρίς τα παιδιά...κι όχι γιατί δε θέλουμε να αποχωριστούμε τα παιδιά μας, απλά γιατί έχω το εξής κόλλημα. Οι γονείς του Στάθη μένουν εκτός Θεσσαλονίκης, που σημαίνει πως τις περισσότερες μέρες, αναγκαστικά, κοιτούν τα παιδιά οι δικοί μου γονείς. Νιώθω λοιπόν πως δε μπορώ να τους τα "φορτώνω" τα Σαββατοκύριακα, τις αργίες, ή ακόμα και τα απογεύματα από τη στιγμή που τα έχουν κανένα 10ωρο την ημέρα, παρά μόνο αν είναι πολύ απαραίτητο-και ντρέπομαι που το λέω, αλλά αυτό συνήθως συμβαίνει για τη δουλειά.... Το ίδιο θα ίσχυε φυσικά και αν ήταν τα πεθερικά μου στη θέση των γονιών μου. Θεωρώ πως στην ηλικία τους, είναι ήδη πολύ που ασχολούνται τόσες ώρες με δυο μικρά παιδιά, και πως έχουν το δικαίωμα να έχουν και το δικό τους χρόνο, να κάνουν πράγματα για τον εαυτό τους, να ξεκουραστούν, να κάνουν τις δουλειές τους, να δουν τον εαυτό τους...
Έτσι, όπου πάμε τις περισσότερες φορές πάμε πακέτο...

Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα και Καλή Ανάσταση...

Ήρθε η Μεγάλη Εβδομάδα, και ούτε που το κατάλαβα! Πολύ δουλειά στο γραφείο και ωράρια πέρα από το κανονικό, δεν πήρα είδηση για πότε έφτασε ο καιρός! Το Πάσχα μου αρέσει πολύ...μου προκαλεί μια γλυκιά μελαγχολία, μου φέρνει μνήμες από άλλες εποχές, όταν ήμουν μικρή, που στολίζαμε τον Επιτάφιο μαζί με τη φίλη μου τη Μαρία, που φτιάχναμε τσουρέκια και βάφαμε αυγά μαζί με τη μαμά μου, που μύριζε αλλιώς η ατμόσφαιρα - άνοιξη, που στην περιφορά του Επιτάφιου ψάχναμε να βρούμε το αγόρι που μας άρεσε από το σχολείο, που περιμέναμε να φορέσουμε τα καινούρια μας ρούχα και παπούτσια για να πάμε όλοι μαζί στην Ανάσταση, που ψήναμε το πρωί της Κυριακής και γιόρταζε ο μπαμπάς μου....Ένα σωρό "που", που τα έχω φυλαγμένα στο ντουλαπάκι του μυαλού μου και μου φέρνουν ένα γλυκό χαμόγελο! 
Διάβαζα τις προάλλες την ανάρτηση της Κατερίνας και όλες οι μνήμες ξεπήδησαν με μιας...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...