Καλώς ήρθατε...

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Πρώτη απόπειρα ζωγραφικής!


Έκανα κι εγώ την πρώτη μου απόπειρα ζωγραφικής!!! Όχι τίποτα σπουδαίο, αλλά κάτι μικρό, για να το δωρίσω στην αδελφή μου για το νέο της σπίτι. Μετακόμισε σε δικό της σπίτι πρόσφατα και ήθελα να της κάνω ένα προσωπικό δώρο, που να ταιριάζει με το έθνικ στυλ που ήθελε να δώσει. 
 Θα μπορούσα να τις αγοράσω οτιδήποτε, όμως ήθελα να έχει κάτι δικό μου, που το έφτιαξα με πολύ αγάπη μόνο για αυτήν. Της αρέσουν πολύ οι πίνακες με αφρικάνικες φιγούρες... της αρέσει οτιδήποτε παραπέμπει σε αυτό το στυλ, και έτσι διακόσμησε το σπίτι της. Σε χρώματα γήινα, ξεκούραστα, που εκπέμπουν μια ηρεμία,, που σε φέρνουν πιο κοντά στη φύση. Έφτιαξε μια όμορφη φωλίτσα, που της εύχομαι ολόψυχα σύντομα να την γεμίσει.....


Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

Cookies με βρώμη και το δωράκι του Βαγγέλη στη δασκάλα του




Έρχεται Σαββατοκύριακο επιτέλους, μετά από μια άσχημη βδομάδα στη δουλειά! Όχι όμως ένα οποιοδήποτε ΣΚ, αλλά αυτό που θα πάμε για πρώτη φορά φέτος στη θάλασσα. Και δεν είναι μόνο αυτό...είναι και το ΣΚ που για πρώτη φορά. θα αφήσουμε τα παιδιά μόνα τους στη Χαλκιδική, στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού, για μια βδομάδα. Να μου πεις μια βδομάδα είναι. Συμφωνώ... όμως είναι η πρώτη φορά που στα 5 χρόνια του Βαγγέλη και τα 3 της Ιωάννας θα μείνουν χωρίς εμάς. Ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουν κοιμηθεί χωρίς εμάς, ούτε ένα βράδυ. Οπότε καταλαβαίνετε πως ένα άγχος το έχω.

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Τέτοια τύχη!!!



Κι εκεί που έκανα τα σχέδια μου για να φτιάξουμε το δωράκι για τη δασκάλα του Βαγγέλη...ο μικρός μου ξανά-αρρώστησε, δεύτερη φορά σε ένα μήνα, από το ίδιο μικρόβιο μάλιστα! Τέτοια τύχη!!! Οστρακιά, για δεύτερη φορά. Τώρα, πού βρήκε την οστρακιά, που είχα χρόνια να την ακούσω, και μάλιστα 2 φορές, τι να πω!!!
«Δεν είναι απίθανο, αλλά δε μου έχει ξανά-τύχει σε τόσο σύντομο διάστημα» μας είπε η παιδίατρος. «Ωραία, σκέφτηκα, έχουμε την πρωτιά!»  Έτσι λοιπόν, πήραμε δείγμα, το στείλαμε για καλλιέργεια, κάναμε και το αντιβιόγραμμα, και ... όλα καλά. Σε λίγες μέρες έπρεπε να ξαναπάρουμε δείγμα και να ξανά-κάνουμε καλλιέργεια, γιατί το μικρόβιο του στρεπτόκοκκου, είναι σκατομικρόβιο και επιμένει.
Έτσι λοιπόν, εχτές, μετά κόπων και βασάνων πήραμε το δεύτερο δείγμα. Και λέω μετά κόπων και βασάνων, γιατί το αστέρι μου, μόλις άκουσε πως θα μπει μέχρι τις αμυγδαλές μια τεράστια μπατονέτα, και θυμούμενος τον πόνο που τράβηξε την  πρώτη φορά (λόγω ερεθισμένου λαιμού, αλλά αυτή τη λεπτομέρεια φυσικά το 5χρονο δεν την έλαβε υπόψη), άρχισε  το δράμα! Έκλαιγε, χτυπιόταν, ίδρωνε και...διαπραγματευόταν! Μιλάμε για σκληρή διαπραγμάτευση... Σαν επαγγελματίας. Ελπίζω αυτό το skill να το καλλιεργήσει...είναι προσόν τη σήμερον ημέρα!!! Μέχρι που πρότεινε να βάλει μόνος του τη μπατονέτα, και εμείς να κουνάμε καταφατικά το κεφάλι όταν το κάνει σωστά και αρνητικά όταν χάνει το δρόμο του, ώστε να τον καθοδηγούμε! Για πέντε χρονών τον βρήκα πολύ ευρηματικό πάντως, και ας φαίνεται ότι «κουκουβαγίζω» τώρα.  
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...