Καλώς ήρθατε...

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη!!!!

Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη σε όλους!!!!


Φύγαμε για Πάσχα, και φυσικά ως συνήθως έτρεχα μέχρι τελευταία στιγμή και δεν πρόλαβα να γράψω ευχές για Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση, οπότε σας γράφω....κατόπιν εορτής!!! Ελπίζω να περάσατε καλά, να ξεκουραστήκατε, να φάγατε, να τσουγκρίσατε τα αυγουλάκια σας, να χαρήκατε και να γιορτάσατε με αγαπημένους σας...
Εμείς φύγαμε στην Έδεσσα, περάσαμε ωραία, και επιστρέψαμε στα πάτρια εδάφη, καθώς αύριο πρωί-πρωί ξεκινάει η δική μου "σταύρωση" αφού ήρθε η ώρα να επιστρέψω στη δουλειά μετά από 14 μήνες...Νοιώθω ανάμεικτα συναισθήματα, μα πιο πολύ υπερισχύει η θλίψη μου που θα αφήσω τα παιδάκια μου, καθώς όλο αυτό τον καιρό ήμασταν αχώριστοι... Ξέρω ότι είναι θέμα συνήθειας, έτσι ήταν και μετά την πρώτη μου εγκυμοσύνη, όμως...κάθε αρχή και δύσκολη! 
Καλό μου κουράγιο!!!

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Λαζαράκια...

Σήμερα, του Λαζάρου, είπα να φτιάξουμε με τον Βαγγέλη Λαζαράκια...αυτά τα γλυκά ψωμάκια που φτιάχνουν σε πολλά μέρη της Ελλάδας και μοιάζουν με  "ανθρωπάκια". Είναι η πρώτη φορά που φτιάχνω, καθώς εμείς δεν το έχουμε σαν έθιμο, αλλά μου άρεσε η ιδέα και είπα να το δοκιμάσω! Και είναι και πεντανόστιμα, και μοσχομύρισε το σπίτι μας!!!


Το μικρό της παρέας, όπως βλέπετε, θυσιάστηκε για να γίνει η πρώτη δοκιμή ψησίματος...αλλά δεν αναστήθηκε ποτέ!!! χαχαχα!
Καθώς τα ετοιμάζαμε με τον Βαγγέλη, του εξηγώ ποιος ήταν ο Λάζαρος και του λέω με απλά λογάκια την ιστορία και κάνουμε τον εξής διάλογο:
Εγώ: Βαγγέλη, σήμερα είναι μεγάλη γιορτή, είναι του Λαζάρου...Γιορτάζει όποιος λέγεται Λάζαρος δηλαδή.
Βαγγέλης: Δηλαδή γιορτάζει ο Λευτέρης Λαζάρου;
Εγώ: !!!!!!!!!!!!!! (Άφωνη)

Η συνταγή για τα Λαζαράκια:
Υλικά:
1 κ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κούπα ζάχαρη
3/4 κούπας ελαιόλαδο
2 κούπες νερό στο οποίο έχουμε βράσει καναδυό ξυλάκια κανέλας
1 σακουλάκι ξερή μαγιά
1 κουταλάκι αλάτι
1 κουταλάκι κανέλα τριμμένη
1/2 κουταλάκι γαρίφαλο τριμμένο


Σε μια λεκανίτσα ρίχνουμε το αλεύρι.
Διαλύουμε τη μαγιά στο νερό με την κανέλα, το οποίο όμως το βάζουμε χλιαρό και όχι καυτό.
Κάνουμε μια λακουβίτσα στο κέντρο του αλευριού, προσθέτουμε όλα τα υλικά, και ζυμώνουμε μέχρι η ζύμη να μπορεί να πλάθεται. 
Μετά φτιάχνουμε τα "ανθρωπάκια", κάνουμε χεράκια σταυρωτά και βάζουμε γαρίφαλα ή σταφίδες για μάτια και στο ένωμα των χεριών.
Εγώ δεν είχα άλλα γαρίφαλα κι έτσι έβαλα σταφίδες στα χεράκια. Αφήνουμε να φουσκώσουν για περίπου 2 ώρες.
Ραντίζουμε με ζαχαρόνερο και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180C για περίπου 40 λεπτά, έως ότου ροδίσουν και δεν κολλάει η οδοντογλυφίδα.

Καλή Ανάσταση, και του χρόνου με υγεία!!!

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Αχ αυτά τα "να"...

Τον τελευταίο καιρό, νομίζω ότι περνάω μεγάλο άγχος με τον χρόνο...δε μου είναι αρκετός! Και δεν εννοώ ότι δεν προλαβαίνω να κάνω τις δουλειές μου κατά τη διάρκεια της ημέρας! Έτσι κι αλλιώς αυτό το πήρα απόφαση...οι δουλειές δεν τελειώνουν ποτέ! Οπότε ό,τι προλάβουμε, δε θα σκάσουμε κιόλας! Μιλάω για τον χρόνο, τις μέρες, τους μήνες που περνάνε και δεν τους καταλαβαίνω...Τις στιγμές που χάνονται και δεν κατάλαβα πότε τις έζησα...
Και εξηγώ (γιατρέ μου)....Τους τελευταίους 14 μήνες δεν εργάζομαι, καθώς είμαι σε άδεια μητρότητας (με ένα διάλειμμα 1,5 μήνα που δούλευα από το σπίτι, αλλά αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη ιστορία). Πήρα μαζεμένα μειωμένα ωράρια, κανονικές άδειες, άδειες μητρότητας, εξάμηνα, ό,τι δικαιούμουν τέλος πάντων...γέννησα με το καλό το κοριτσάκι μου, ξεπετάχτηκε, έγινε ενός έτους και...μετά το Πάσχα επιστρέφω στο γραφείο!!! Μα πότε έγιναν όλα αυτά; Πότε πέρασε αυτός ο άτιμος ο χρόνος; Εγώ που ήμουν; 

Σαν χτες ήμουν με την κοιλιά τούρλα και αγχωνόμουν για το πως θα αντιμετωπίσει ο Βαγγέλης το αδελφάκι που θα ερχόταν. Σαν χτες τρέχαμε στην κλινική να γεννήσουμε, μόνοι εγώ και ο Στάθης...και είδαμε για πρώτη φορά το μουτράκι της Ιωάννας. Σαν χτες πέρασε το περσινό καλοκαίρι, με τα παιδιά στην Χαλκιδική και μετά το Σεπτέμβρη στην Έδεσσα...και εγώ να προσπαθώ να μπω σε μια σειρά με δυο μικρά, να ελέγξω τα ορμονικά μου (που δεν ελέγχονται με τίποτα τα άτιμα), να συνηθίσω τη νέα πραγματικότητα, να, να, να !!! Νομίζω τελικά ότι αυτό το "να" με έφαγε!!! Άφησα τα "να", να μου φάνε το χρόνο μου, να μου κλέψουν τις στιγμές μου... Αντί να χαλαρώσω τελικά και να χαρώ το χρόνο μου, έμεινα να σκέφτομαι, να αναλύω, να αναλώνομαι σε χίλια δυο ανούσια πράγματα, που θα έμπαιναν στο δρόμο τους έτσι κι αλλιώς, και τώρα...θέλω κι άλλο!
Στερνή μου γνώση...θα άλλαζα πολλά...θα χαλάρωνα και θα απολάμβανα, θα έβγαινα πιο πολλές βόλτες με τα παιδιά μου ή και μόνη, θα έπαιζα πιο πολύ μαζί τους και θα άφηνα τις δουλειές, δε θα έπαιρνα τόσο σοβαρά το ότι "έχω δυο παιδιά μικρά και πως θα τα βγάλω πέρα"...θα γελούσα πιο συχνά, δε θα μάλωνα τόσο συχνά, θα έκανα ότι δεν άκουγα πολλά πράγματα που με στενοχώρησαν, θα ανακάλυπτα πιο νωρίς ότι...μου λείπει η χαρά και δε θα την άφηνα να μου φύγει εξαρχής! Θα το ζούσα στο έπακρο, όσο πιο έντονα θα μπορούσα. Γιατί τώρα που τελειώνει ο χρόνος μου ο αποκλειστικός με τα παιδιά μου, ο χρόνος που δεν έχω τη σκοτούρα της δουλειάς, κάτι μέσα μου κλαίει! Γιατί ξέρω ότι ποτέ ο Βαγγέλης δε θα ξαναείναι δυο ετών, και ποτέ η Ιωάννα δε θα ξαναείναι ένα αβοήθητο βρεφάκι που εξαρτάται αποκλειστικά από μένα, και που μέρα με τη μέρα ξεπετάγεται και ανθίζει...
Και μεταξύ μας, ξέρετε τι φοβάμαι πολύ; Ότι σε καμιά δεκαριά χρόνια, πάλι το ίδιο συναίσθημα θα έχω...πάλι θα βλέπω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν και θα λέω...πότε έγιναν όλα αυτά; Γιατί τελικά είναι αλήθεια, όταν έχεις παιδιά, τότε καταλαβαίνεις καλύτερα πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος! 

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Κελαηδήστε, ωραία μου πουλάκια κελαηδήστε...

Πριν λίγο καιρό είδα στο blog της Τίνας a few pretty things, μια ιδέα για το πως να φτιάχνεις εμπριμέ πουλάκια για να διακοσμήσεις έναν τοίχο και ενθουσιάστηκα, καθώς μου έδωσε ιδέα για να διακοσμήσω ένα κομμάτι τοίχου στην κρεβατοκάμαρα μου. Έτσι λοιπόν, δεν έχασα καιρό. Ξεσήκωσα το πατρόν που δίνει η Τίνα σε φύλλο φελλού, τα έκοψα με το ψαλίδι, τα έβαψα με άσπρο ακριλικό χρώμα για να δείξουν καλύτερα τα σχέδια του χαρτιού που θα έντυνα, κόλλησα με ατλακόλ το χαρτί...και έτοιμα!!!


Επειδή στην Καλαμαριά, από ότι φαίνεται δεν μπορώ να βρω χαρτιά για scrapbooking (γρρρρ), και επειδή βιαζόμουν πάρα πολύ να τα βάλω στον τοίχο μου και δεν είχα υπομονή, αλλά ούτε χρόνο να πάω στο κέντρο ή να τα παραγγείλω από το Internet, βρήκα χαρτί περιτυλίγματος με  patchwork σχέδια, και έτσι έντυσα τα πουλάκια μου, εκτός από το μοβ σώμα του επάνω πουλιού που είναι κανονικό χαρτί scrapbooking. Θα μπορούσε να γίνουν και με decoupage ή ακόμα και με διάφορα υφάσματα. Προσωπικά μου άρεσαν πολύ γιατί έδωσαν μια ανοιξιάτικη και παιχνιδιάρικη νότα στην κρεβατοκάμαρα!!!

Με την ευκαιρία, μιας και μιλάμε για την κρεβατοκάμαρα μου, να σας δείξω και μια καινούρια αγορά που έκανα μόλις χτες και με έκανε πολύ χαρούμενη...το νέο μου φωτιστικό!!!!

Και ... αναμένο
 Από καιρό έψαχνα να βρω ένα φωτιστικό για το δωμάτιο μου, που να μου αρέσει πολύ...Δε μπορούσα όμως αρχικά να καταλήξω στο στυλ, και όταν κατέληξα, τελικά είτε δεν έβρισκα κάτι να μου κάνει κλικ, είτε ήταν πανάκριβο! Τελικά το βρήκα και είμαι ενθουσιασμένη...και μου άρεσε πολύ, σε στυλ shabby chic που άρχισε να γίνεται το αγαπημένο μου, και σε οικονομική τιμή!!!
Με γεια μου!!!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...