Καλώς ήρθατε...

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Αλύπητα όμως....

Την κάναμε τη γιορτή μας, και είπαμε και το ποίημα "με μπρίο" όπως με ενημέρωσε η δασκάλα του Βαγγέλη! Για την ακρίβεια μου είπε ότι "λόγω του ότι είναι πολύ ήσυχος στην τάξη, στο μυαλό μου για τη Χριστουγεννιάτικη γιορτή τον είχα για το ρόλο του Ιωσήφ, όμως όταν βγήκε και είπε το ποίημα του με τόσο μπρίο, πραγματικά εξεπλάγην, και από τότε δε μπορώ να τον φανταστώ παρά μόνο σε πρωταγωνιστικό ρόλο"...Χαχαχα, το μωρό μου μας εκπλήσσει καθημερινά! 
Φυσικά όλες αυτές τις μέρες, στο σχολείο τους μάθανε τόσο για τον πόλεμο του '40, όσο και για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, οπότε έπεσε πολύ πληροφόρηση σχετικά με πολέμους, και όπως καταλαβαίνετε, στο σπίτι μας γίνεται χαμός...όλα τα μακριά αντικείμενα χρησιμοποιούνται ως όπλα, και κυνηγάμε Γερμανούς και "Μακαρονάδες" όπως λέει ο Βαγγέλης, όλη μέρα.

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Προετοιμασία για την πρώτη μας σχολική γιορτή για την 28η Οκτωβρίου!


Είμαι πολύ συγκινημένη! Το αγόρι μου θα πάρει μέρος στην πρώτη του σχολική γιορτή...και θα πει και ποίημα!!! Το μωρό μου, έχει να αποστηθίσει 2 (!) ολόκληρες στροφές παρακαλώ από το ποίημα "Στους πολεμιστές του 1940". Να πω την αλήθεια, όταν μου το έφερε σπίτι και το διάβασα, το βρήκα λίγο δύσκολο για να το αποστηθίσει ένα παιδάκι 3,5 χρονών, αλλά φυσικά μπροστά του δεν είπα τίποτα. Και να πω και την αμαρτία μου, κι εγώ το διάβασα 3 φορές και δε μπόρεσα να το συγκρατήσω...Τις δυο πρώτες μέρες λοιπόν που είχαμε το ποίημα στα χέρια μας, του είπαμε με τον μπαμπά του ότι πρέπει να το μάθει για να το πει στη γιορτούλα που θα κάνουν, αλλά απόκριση καμιά...το ξαναείπαμε και η απάντηση ήταν "μετά"! 
Ωχ, σκέφτηκα, θα καλοπεράσουμε όταν έρθει η ώρα να γράφουμε και να διαβάζουμε για την επόμενη μέρα στο σχολείο....Η γιορτούλα είναι την Τρίτη 25 Οκτωβρίου, στη Θεσσαλονίκη ως γνωστόν γιορτάζουμε και την 26η Οκτωβρίου, οπότε θα την κάνουν λίγο νωρίτερα και όχι παραμονή 28ης. Βέβαια η δασκάλα τους είπε πως δεν είναι απαραίτητο να το μάθουν όλο, ό,τι μπορέσουν να κάνουν. 
Εχτές το βράδυ λοιπόν, του λέμε "Βαγγέλη, θα καθίσουμε λίγο να διαβάσουμε το ποιηματάκι, δεν είναι σωστό να σε σηκώσει η κυρία σου να πεις το ποίημα και συ να μην το ξέρεις καθόλου. Αν τα άλλα παιδάκια έχουν μάθει το δικό τους, θα νιώσεις πολύ άσχημα και θα στεναχωρηθείς". 'Έπιασε...του έλεγα μια μια πρόταση, την επαναλάμβανε κι αυτός, και μέσα σε 15 λεπτά, έμαθε από έξω όλη την πρώτη στροφή!!! Και το λέει και μόνος του...φτου φτου το μωρό μου...τα παίρνει γρήγορα!!! (κουκουβά τρελό, αλλά είναι η πρώτη μας φορά και νιώθω πολύ χαρούμενη, συγχωρέστε με).
Και όσο το έλεγε ο μικρός, τόσο εμείς χειροκροτούσαμε, και τόσο ενθουσιαζόταν κι αυτός! "να το πούμε ξανά μαμά....έλα άλλη μια φορά". Και το αστείο είναι ότι ήθελε να κρατά και το χαρτάκι με το ποίημα, κι έκανε σα να το διάβαζε...πολύ γέλιο ρίξαμε με τη μουρίτσα του...Και η Ιωάννα, κάθε φορά που χειροκροτούσαμε εμείς και φωνάζαμε "Μπράβο Βαγγέλη", άφηνε τα παιχνιδάκι που κρατούσε στο χεράκι της και χειροκροτούσε κι αυτή τον αδελφό της...Αχ, τη ευτυχία να βλέπεις να μωρά σου έτσι!!! Τι μεγάλη ευλογία!
 Όσον αφορά τη γιορτούλα, δυστυχώς δε θα είμαι στην τάξη να δω πως θα αντιδράσει - θα το πει ή θα τον πιάσουν οι ντροπές και δε θα βγάζει άχνα; - γιατί είναι μόνο για τα παιδάκια και δε θα παραβρεθούν γονείς. Έτσι μπορώ να τον καμαρώνω μόνο στο σπίτι, και να αναμένω τη γιορτή των Χριστουγέννων, που θα κάνουν σκετσάκι. 
Παρακάτω παραθέτω το ποίημα, και με μπλε σημειώνω τις στροφές που θα πει ο Βαγγέλης:

Στους Πολεμιστές του 1940

Μπροστά μας τώρα περνούν οι νέοι
που το Σαράντα, τόσο γενναίοι,
έπεσαν όλοι γι αυτή τη χώρα
και ζούμ' ελεύθεροι αυτήν την ώρα. 

Αυτές τις ώρες τις δοξασμένες
δεν απουσιάζουν ψυχές χαμένες,
γιατί εκείνοι που θυσιαστήκαν,
θα πούμε ψέμα πως εχαθήκαν.

Ψυχές ηρώων και ημιθέων,
ω δάφνες δόξας, ανδρών γενναίων,
στρατιώτες, ναύτες κι αεροπόροι,
γίνατε ινδάλματα και πρωτοπόροι ! 


Γίνατε στάχτες, ποτέ όμως σκλάβοι !
Της δόξας δάφνες έχετε λάβει !
Κι εμείς παιδιά σας ευγνωμονούμε,
παρόμοια δόξα με σας ζητούμε ! 


Σας καμαρώνει η πλάση όλη !
Σαν σας θυμούμαστε έχουμε σκόλη. 
Να κι η σημαία μας που κυματίζει
χαίρετ' η θάλασσα, να την αφρίζει !

Σκύβουμε όλοι γεμάτοι χρέος,
ενώ η καρδιά μας γεμίζει δέος :
Χειροκροτούμε στο πέρασμά σας,
κι όλοι κηρύττουμε την προσφορά σας !

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Όταν τα παιδιά μας πέφτουν θύματα επιθετικών παιδιών στο σχολείο.

Έχουν περάσει 3 βδομάδες που ο Βαγγέλης πηγαίνει στον παιδικό σταθμό, από τις οποίες, την μια ο μικρούλης μου την πέρασε στο σπίτι, με μια ίωση που τον ταλαιπώρησε αρκετά με υψηλό πυρετό...και φυσικά μας πήρε και όλους η μπάλα οικογενειακώς! Πάνω που άρχισε λίγο-λίγο να συνηθίζει την καινούρια καθημερινότητα του, ξανά από την αρχή! Άρχισε η άρνηση, δεν ήθελε να πάει στο σχολείο του, και κατά τη διάρκεια της ημέρας έκλαιγε και με ζητούσε. Ευτυχώς, με τη βοήθεια της δασκάλας του, άρχισε πάλι να το βλέπει θετικά, οπότε εδώ και κανά δυο μέρες σταμάτησε η άρνηση του. Την πρώτη μέρα που δεν έκλαψε, ήρθε με μεγάλη χαρά και μου είπε "μαμά, σήμερα δεν έκλαψα καθόλου, και δε σε ζήτησα. Συνήθισα το σχολείο μου!". Εκτός όμως, που είχε ξεσυνηθίσει το σχολείο,καθώς έμεινε σπίτι μια ολόκληρη βδομάδα, υπήρξε κι ένας άλλος ανασταλτικός παράγοντας. Ένα από τα παιδάκια της τάξης του, συνηθίζει να επιτίθεται στον Βαγγέλη, πότε τραβώντας του τα γυαλάκια του, και πότε τσιμπώντας τον ή χτυπώντας τον. Κι όλο μου αναφέρει ότι η κυρία Τασούλα, η δασκάλα τους, βάζει τον Α. (το επιθετικό παιδάκι), στην "καρέκλα της ηρεμίας".

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

τα 7... "θανάσιμα" αμαρτήματα μου

Η Βάσω από τις ιστορίες της μαμάς μου και του μπαμπά μου, είχε την ευγένεια να μου χαρίσει ένα βραβείο για τις "ωραίες αναρτήσεις" που κάνω, όπως λέει...και να πω την αλήθεια χάρηκα πάρα πολύ, όχι μόνο που με σκέφτηκε για να μου χαρίσει το βραβείο, αλλά και γιατί φυσικά, βρίσκει ωραίες τις αναρτήσεις μου (ναι, την ψώνισα λιγάκι, χαχαχα)!!!! Βάσω, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια, και για την ευγενική σου χειρονομία. 
Να' μαι λοιπόν, με το βραβειάκι μου στο χέρι...

Τώρα όμως πρέπει να:
  1. Αποδεχτώ το βραβείο και να αναφέρω τον blogger που μου το απένειμε
  2. Αναφέρω 7 τυχαία πράγματα για τον εαυτό μου
  3. Απονείμω το βραβείο σε 15 bloggers, τους οποίους και πρέπει να ενημερώσω...
Το πρώτο θα το έκανα έτσι κι αλλιώς...είμαι ευγενικό κορίτσι! Πάμε τώρα στο Νο 2...Λοιπόν, τα...7 θανάσιμα αμαρτήματα μου, έχουν ως εξής:
  1. Ξανάρχισα το τσιγάρο, μετά από 2 ολόκληρα χρόνια!!! (Ντροπή μου, ξέρω...)
  2. Είμαι λίιιιιιιγο (sic) κυκλοθυμική. (Ο άντρας μου θα κουνάει το κεφάλι του με νόημα....)
  3. Αν "στραβώσω" με κάποιον, θα πρέπει να προσπαθήσει πάρα πολύ για να με ξανακερδίσει. (Δε συγχωρώ εύκολα...)
  4. Είναι αδύνατο να κάνω δίαιτα. (Όσες φορές προσπάθησα, κατάφερα να πάρω κιλά, αντί να χάσω!....)
  5. Όταν μαλώνω τα παιδιά μου, μετά κλαίω από τύψεις....(Κάπου διάβασα κάτι για ενοχικούς γονείς, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα....)
  6. Συχαίνομαι το σιδέρωμα των ρούχων. (Μπορώ να πεθάνω από βαρεμάρα όση ώρα σιδερώνω.....)
  7. Τρελαίνομαι για ταξίδια, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω για την ώρα. (Πάντα ελπίζω όμως ότι θα ρθει ένα καλύτερο αύριο....)
 Αφού μάθατε όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα για μένα (!!!), ήρθε η ώρα να μάθω κι εγώ καλύτερα κάποιες από σας...Λοιπόν, τη σκυτάλη παίρνουν:

 ...γιατί σας παρακολουθώ όλες με μεγάλη προσοχή, και μαθαίνω πολλά πράγματα από σας!!! 
Πολλά φιλιά, να είστε καλά!!!


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...