Τέτοια τύχη!!!

Κι εκεί που έκανα τα σχέδια μου για να φτιάξουμε το δωράκι για τη δασκάλα του Βαγγέλη...ο μικρός μου ξανά-αρρώστησε, δεύτερη φορά σε ένα μήνα, από το ίδιο μικρόβιο μάλιστα! Τέτοια τύχη!!! Οστρακιά, για δεύτερη φορά. Τώρα, πού βρήκε την οστρακιά, που είχα χρόνια να την ακούσω, και μάλιστα 2 φορές, τι να πω!!!

«Δεν είναι απίθανο, αλλά δε μου έχει ξανά-τύχει σε τόσο σύντομο διάστημα» μας είπε η παιδίατρος. «Ωραία, σκέφτηκα, έχουμε την πρωτιά!»  Έτσι λοιπόν, πήραμε δείγμα, το στείλαμε για καλλιέργεια, κάναμε και το αντιβιόγραμμα, και ... όλα καλά. Σε λίγες μέρες έπρεπε να ξαναπάρουμε δείγμα και να ξανά-κάνουμε καλλιέργεια, γιατί το μικρόβιο του στρεπτόκοκκου, είναι σκατομικρόβιο και επιμένει.

Έτσι λοιπόν, εχτές, μετά κόπων και βασάνων πήραμε το δεύτερο δείγμα. Και λέω μετά κόπων και βασάνων, γιατί το αστέρι μου, μόλις άκουσε πως θα μπει μέχρι τις αμυγδαλές μια τεράστια μπατονέτα, και θυμούμενος τον πόνο που τράβηξε την  πρώτη φορά (λόγω ερεθισμένου λαιμού, αλλά αυτή τη λεπτομέρεια φυσικά το 5χρονο δεν την έλαβε υπόψη), άρχισε  το δράμα! Έκλαιγε, χτυπιόταν, ίδρωνε και...διαπραγματευόταν! Μιλάμε για σκληρή διαπραγμάτευση... Σαν επαγγελματίας. Ελπίζω αυτό το skill να το καλλιεργήσει...είναι προσόν τη σήμερον ημέρα!!! Μέχρι που πρότεινε να βάλει μόνος του τη μπατονέτα, και εμείς να κουνάμε καταφατικά το κεφάλι όταν το κάνει σωστά και αρνητικά όταν χάνει το δρόμο του, ώστε να τον καθοδηγούμε! Για πέντε χρονών τον βρήκα πολύ ευρηματικό πάντως, και ας φαίνεται ότι «κουκουβαγίζω» τώρα.  

Τελικά τον στριμώξαμε λίγο, γίναμε όλοι μούσκεμα από τον ιδρώτα, η αδρεναλίνη είχε ανέβει στα ύψη και ένιωσα σα να πάλευα με ένα μικρό θηρίο, μέχρι να ακινητοποιηθεί για 3 δευτερόλεπτα και να κάνει τη δουλειά της η παιδίατρος. Το πήραμε το δείγμα λοιπόν, το πήγε ο Στάθης σε γνωστή κλινική της περιοχής, η οποία δεν το δέχτηκε γιατί δε συνοδευόταν από αντιβιόγραμμα, πήρε η παιδίατρος και τους εξηγούσε πως είναι επανεξέταση και δε θέλουμε τέτοιο πράγμα τώρα, αλλά η κλινική ανένδοτη. Έτσι λοιπόν, αφού έκανε ο Στάθης τη βραδινή του βόλτα μεταξύ παιδιάτρου και κλινικής κανα δυό φορές , τελικά το άφησε το δείγμα και τώρα είμαστε εν αναμονή αποτελεσμάτων.

Πάντως όπως και να έχει, η παιδίατρος μας απαγόρεψε να τον ξαναστείλουμε στο σχολείο, μόνο ίσως μια μέρα για να αποχαιρετήσει τα παιδάκια και τη δασκάλα του. Έτσι λοιπόν, όπως και πέρυσι, ο μικρός μου τελείωσε νωρίτερα τη σχολική του χρονιά....Ελπίζω πάντως να μην γίνει παράδοση αυτό!!! Κι έτσι, ίσως τελικά καταφέρουμε να φτιάξουμε το δωράκι...ποιος να ξέρει;