Μια υπέροχη μέρα!

Σήμερα ήταν πραγματικά μια υπέροχη μέρα... Από κείνες τις μέρες τις χαλαρές, που δεν αφήνεις το χρόνο να σε βιάζει, που νιώθεις "τουρίστας" στην πόλη σου! Δηλαδή, αν το καλοσκεφτείς, ήταν μια μέρα όπως θα έπρεπε να είναι όλες οι μέρες μας! Χωρίς άγχος, βόλτα με καλούς φίλους, με γέλια και πειράγματα, με ξέγνοιαστη διάθεση...

Βοήθησε βέβαια και ο καιρός, σχεδόν καλοκαιρινός, οπότε με το που  ξυπνήσαμε το πρωί,  ο μισός πληθυσμός της οικογένειας ήπιε το καφεδάκι του, ο άλλος μισός το γαλατάκι του, κάνανε κάτι γρήγορα ψώνια οι άντρες της παρέας (Βαγγέλης και μπαμπάς), ενώ οι γυναίκες ετοίμασαν το γεύμα της Ιωάννας για να το έχουμε μαζί μας σε περίπτωση που τελικά αποφασίζαμε να φάμε έξω, και μόλις ετοιμαστήκαμε βουρ στο αυτοκίνητο και βόλτα στο κέντρο της πόλης...

Στην πλατεία Αριστοτέλους υπήρχε πραγματική κοσμοπλημμύρα, αλλά ήταν υπέροχο να βλέπεις τη χαρά στα προσωπάκια τόσων παιδιών που βρήκαν την ευκαιρία να τρέξουν για λίγο ξέγνοιαστα, να φωνάξουν και να χοροπηδήσουν μακριά από τον ασφυκτικό χώρο των διαμερισμάτων! Ο Βαγγέλης ενθουσιάστηκε με τα πόνυ που συνήθως βρίσκονται εκεί τέτοιες μέρες και περιμένουν να πάρουν στις πλάτες τους βόλτα τα πιτσιρίκια, η Ιωάννα κυρία στο καρότσι της, πήρε τον υπνάκο της, πήγε και για καφέ με τον μπαμπά και το νονό ενώ οι υπόλοιποι (Βαγγέλης, μαμά, νονά  και ανιψιές νονάς) πήγαμε να κλείσουμε τα βαφτιστικά της, και τελικά καταλήξαμε όλοι μαζί να πίνουμε το κρασάκι μας και να τρώμε τα μεζεδάκια μας σε πασίγνωστη στοά με μεζεδοπωλεία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης...

Τελικά, πόση χαρά και πόση θετική ενέργεια μας δίνουν μικρές στιγμές χαλάρωσης! Μαθημένοι να είμαστε το γρανάζι της μηχανής, να δουλεύουμε συνεχώς για να μη σταματήσει, χάνουμε το νόημα της ζωής μας! Μας βομβαρδίζουν όλοι μέρα με έγνοιες, απειλές, κρίσεις - οικονομικές, κοινωνικές, πολιτισμικές - και ξεχνάμε να ζούμε για εμάς....Γιαυτό και αύριο, θα ζήσω άλλη μια τέτοια μέρα! Το πήρα απόφαση... Μαύρο στο Μαυρογιαλούρο!!! 

Δεν θα πάω να ψηφίσω, θα πάω να ... ζήσω!!!