Πόσο σωστοί γονείς είμαστε;

Ψάχνοντας στο internet διάφορα θέματα που αφορούν στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, βρήκα διάφορα, τα οποία με έβαλαν σε σκέψεις, με αφύπνισαν, μου θύμισαν, με έκαναν να δω κάποιες συμπεριφορές λίγο πιο αποστασιοποιημένα και να καταλάβω πόσα λάθη κάνουμε εμείς οι γονείς, προφανώς εν αγνοία μας, παρασυρμένοι όμως από ένα μεγάλο ΕΓΩ και μια "ξερολίαση" χαρακτηριστική των περισσοτέρων από εμάς. 

Φυσικά όλοι μας ξέρουμε ποιο είναι το σωστό, όλοι μας βλέπουμε τα λάθη που κάνουν οι διπλανοί μας στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους, όλοι μας έχουμε άποψη (την σωστή εννοείτε) για τα πάντα. Κινητές εγκυκλοπαίδειες Larousse Britannica!!!!! Και φυσικά είναι λίγες (ελάχιστες) οι φορές που εμείς κάνουμε λάθη...ξέρουμε εμείς, άλλωστε!!! Άσε που, πως να γυρίσεις να δεις την καμπούρα σου, δε φτάνει το βλέμμα μέχρι εκεί!

Τρομάρα μας... Μπορούμε άραγε να γυμνώσουμε τον εαυτό μας, τη συμπεριφορά μας, να βουτήξουμε βαθιά μέσα μας και να δούμε κατάματα την αλήθεια; ΌΛΗ την αλήθεια όμως, ακόμα και αυτή που πονάει... να σταματήσουμε να χαϊδεύουμε τον εαυτό μας, να ρίχνουμε τα λάθη μας στους άλλους (γιατί πάντα κάποιος άλλος φταίει που χάσαμε τα αυγά και τα πασχάλια), να σταματήσουμε να είμαστε κριτές και πολλές φορές κατακριτές των άλλων και να γίνουμε του εαυτού μας! Και ας πονέσουμε και λιγάκι. Δεν πειράζει! Όπως πονάμε τους άλλους (τα παιδιά ας πούμε) με τις παρατηρήσεις μας  και τις φωνές μας, απλά και μόνο για να δείξουμε ποιος έχει το πάνω χέρι, να μη μας πάρουν τον αέρα, γιατί έχουμε τα νεύρα μας και κάποιος πρέπει να τα ακούσει (και φυσικά τα ακούει πάντα ο πιο αδύναμος-εκεί φτάνει η μαγκιά μας!)... 

Ας το κάνουμε, ας δούμε τα λάθη μας, (ας μη τα παραδεχτούμε δημόσια αν δε μπορούμε), αλλά ας τα εντοπίσουμε και ας προσπαθήσουμε να μην τα επαναλάβουμε...Ας θυμόμαστε πάντα ότι 

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ. 

Ό,τι δεν μας αρέσει πάνω στα παιδιά μας, είναι στην πραγματικότητα η δική μας συμπεριφορά, φιλτραρισμένη μέσα από τα ματάκια τους. Αν είναι άδικα, είναι γιατί εμείς είμαστε άδικοι. Αν λένε ψέμματα, πρώτοι εμείς τους είπαμε ψέμματα. Αν φωνάζουν και μαλώνουν, εμείς τα φωνάξαμε και τα μαλώσαμε επανειλημμένως. Αν δε μας ακούν όταν τα μιλάμε, εμείς δεν τα ακούσαμε όταν προσπάθησαν να μας πουν κάτι....Αμέτρητα "ΑΝ" που μπορούν να αποφευχθούν.

Σε μια έρευνα που έγινε σε σχολείο της Αμερικής ρωτήθηκαν τα παιδιά πώς βλέπουν τους γονείς τους. Να μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές απαντήσεις:

* Οι μεγάλοι δίνουν υποσχέσεις και έπειτα τις ξεχνούν ή λένε πως δεν επρόκειτο για πραγματική υπόσχεση, αλλά μόνο για ένα ίσως.

* Οι μεγάλοι δεν αφήνουν τα παιδιά τους να ντύνονται όπως θέλουν, ενώ οι ίδιοι ντύνονται όπως τους αρέσει, ακόμα κι αν αυτό που αποφασίζουν να φορέσουν δεν ταιριάζει στην περίπτωση ή είναι βέβαιο ότι μ' αυτό θ' αρπάξουν καμιά πούντα.

* Οι μεγάλοι δεν κάθονται ν' ακούσουν τι τους λένε τα παιδιά. Και παρ' όλα αυτά έχουν έτοιμη την απάντηση.

* Οι μεγάλοι κάνουν λάθη μα ποτέ δεν τα παραδέχονται, ή το λάθος τους δεν είναι λάθος ή κάποιος άλλος φταίει για το λάθος που έκαναν.

* Οι μεγάλοι διακόπτουν συνεχώς τα παιδιά όταν αυτά διηγούνται κάτι. Αν όμως ένα παιδί διακόψει ένα μεγάλο αρχίζουν αμέσως οι παρατηρήσεις.

* Οι μεγάλοι δε μπορούν να καταλάβουν ότι ένα παιδί μπορεί να επιθυμεί ένα πράγμα για το χρώμα του, το σχήμα του, ή το μέγεθος του. Ακόμα και όταν το έχει αγοράσει με δικά του χρήματα. Αν δεν τους αρέσει, λένε: Δεν μπορώ να καταλάβω τι το ωραίο βρίσκεις σ' αυτή την αηδία.

* Οι μεγάλοι κάνουν πάντοτε κουτσομπολιό. Αν όμως τα παιδιά κάνουν το ίδιο και πουν τα ίδια πράγματα για τα ίδια πρόσωπα, τότε τους λένε ότι είναι αναιδέστατα κι ότι τους λείπει ο σεβασμός.

Πόσο σωστοί γονείς είμαστε λοιπόν; Και για να ξεκαθαρίσω, φυσικά και δεν πρόκειται για διαγωνισμό, ποιος είναι ο καλύτερος γονιός, ο γονιός της χρονιάς και πάει λέγοντας! Στόχος δεν είναι να βραβευτούμε εμείς και να μεγαλώσουμε ακόμα περισσότερο το ΕΓΩ μας. 

Στόχος είναι να γίνουν πιο ευτυχισμένα και ισορροπημένα τα παιδιά μας!!!