Μην πάτε στη δουλειά....

Το Σαββατοκύριακο πήγαμε Έδεσσα...ήταν μια ευκαιρία να ξεφύγουμε λίγο από το βαρύ κλίμα του σπιτιού, να αλλάξουμε παραστάσεις, τα παιδιά να δουν αγαπημένους ανθρώπους και να παίξουν κοντά στη φύση. Φυσικά, όπως κάθε φορά που περνάνε καλά, είχαμε λίγες γκρίνιες και κλάματα όταν φεύγαμε...Φτάνοντας λοιπόν στο σπίτι, ο Βαγγέλης ήθελε λίγο παραπάνω χάδια, δεν ήθελε να μας αποχωριστεί, έκανε λίγα νάζια...τα γνωστά! Έτσι λοιπόν μου λέει κάποια στιγμή:

Βαγγέλης: Μαμά δε θέλω αύριο να πάτε στη δουλειά...

Εγώ: Γιατί Βαγγέλη μου;

Βαγγέλης: Μην πάτε στη δουλειά...θα σας δώσω εγώ λεφτά!!!

!!!! Έμεινα άφωνη, για άλλη μια φορά...Συγκινήθηκα πάρα πολύ!!! Όχι πως θέλω και πολύ για να κλάψω τον τελευταίο καιρό...

Έχουμε πει, πως η μαμά και ο μπαμπάς πρέπει να πηγαίνουν στη δουλειά κάθε μέρα, γιατί έτσι θα έχουμε χρήματα ώστε να μπορούμε να παίρνουμε τρόφιμα για να τρώμε, να περνάμε καλά, να παίρνουμε αυτά που μας αρέσουν, να κάνουμε διακοπές κοκ... Έπρεπε να δώσουμε να καταλάβουν, ότι είναι απαραίτητο να πηγαίνουμε στη δουλειά... Τον πρώτο καιρό που τους το είπαμε - ο Βαγγέλης καταλαβαίνει περισσότερα, η Ιωάννα ακόμα όχι και τόσο- μας έλεγε ο Βαγγέλης, " αφού μας δίνει η τράπεζα λεφτά, γιατί πρέπει να πάτε εσείς στη δουλειά;", εννοώντας τις αναλήψεις από το ATM...

Πόσο αθώα είναι τα μικρούτσικα; πόσο απλά είναι για αυτά όλα τα πράγματα;

Μετά από λίγο εξακολουθούσε να κάθεται στεναχωρημένος και του λέει ο μπαμπάς του:

Μπαμπάς: Βαγγελάκη, γιατί είσαι στεναχωρημένος;

Βαγγέλης: Δεν είμαι στεναχωρημένος, είμαι σαν στεναχωρημένος.

Μπαμπάς:Γιατί;

Βαγγέλης: Γιατί πήγαμε στον οφθαλμίατρο και μου έγραψε γυαλιά, και γιατί πήγαμε στο μαγαζί και τα αγοράσαμε (σημ: ακόμα δεν τα έχουμε πάρει, απλά διαλέξαμε σκελετό και τα παραγγείλαμε)

Μπαμπάς: Δεν πειράζει Βαγγέλη μου, θα βάλουμε γυαλάκια στην αρχή για να βοηθήσουμε τα ματάκια να δυναμώσουν και να βλέπουν καλύτερα, και σιγά σιγά θα τα βγάλουμε, μην στεναχωριέσαι, πολλοί άνθρωποι φοράνε γυαλάκια, οι γιαγιάδες σου, οι παππούδες σου, η μαμά και ο μπαμπάς στο γραφείο, θα δεις που θα φοράνε και άλλα παιδάκια στο σχολείο σου...δεν είναι τίποτα!

Βαγγέλης: Δε θέλω μπαμπά να φοράω γυαλάκια, αλλά αφού πρέπει να τα φοράω, θα τα φοράω, τι να κάνουμε;  Και όταν δυναμώσουν τα ματάκια μου δε θα τα φοράω πια!!! Αλλά είμαι σαν στεναχωρημένος...

...και άρχισα να το βλέπω πιο χαλαρά, γιατί το παιδάκι μου έχει εισπράξει την αναστάτωση μας! Και πήρα και ένα μάθημα μεγάλο...Ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε με γενναιότητα τις καταστάσεις όταν δε μπορούμε να κάνουμε αλλιώς και να τις αλλάξουμε ...