Πρώτη μέρα στον παιδικό!!!

Ήρθε και η δική μας πρώτη μέρα στο "σχολείο"!!! Εντάξει, δεν είναι Πανεπιστήμιο, αλλά για μένα είναι ακόμα πιο σημαντικό. Είναι η πρώτη φορά που το αγόρι μου κάνει κάτι μόνο του, εντελώς μόνο, χωρίς την παρουσία της οικογένειας του! Και είμαι πολύ περήφανη και άλλο τόσο συγκινημένη!!! 

Εχτές το βράδυ διαλέξαμε μαζί τα ρουχάκια που θα φορούσε σήμερα, και άλλη μια αλλαξιά για να πάρει μαζί του, κατόπιν καθοδήγησης του παιδικού σταθμού. Ετοιμάσαμε την τσαντούλα του με όλα τα απαραίτητα, ήπιαμε το γαλατάκι  μας αγκαλίτσα και πέσαμε να κοιμηθούμε, γιατί είχαμε πρωινό ξύπνημα, Ο Βαγγέλης, να σημειώσω ότι είναι πρωινός τύπος, εν αντιθέσει με τη μαμά και τον μπαμπά -από που πήρε τέλος πάντων;;; Και φυσικά σήμερα το πρωί, όπως το περίμενα άλλωστε δεν ξυπνούσε!!! Και του έλεγα χαριτολογώντας όποτε ξυπνούσε από τα άγρια χαράματα  "κακομοίρη μου, μη τυχόν και όταν έρθει η ώρα να πας σχολείο δεν ξυπνάς...". Φυσικά το παιδί  μου έχει χαρακτήρα και ισχυρή προσωπικότητα και κάνει τα δικά του!!! 

Τελικά σηκώθηκε, πήρε το πρωινό του, βγάλαμε αναμνηστικές φωτογραφίες για να θυμόμαστε την πρώτη μας μέρα  και φύγαμε για τον σταθμό! Πριν φύγουμε, έδωσε και τις σχετικές οδηγίες στη γιαγιά του: "Γιαγιά τώρα που θα φύγω, να προσέχεις την αδερφούλα μου, να μη χτυπήσει"....Ο τρυφερούλης μου...! Είχε χαρά που θα πάει στο σχολείο, θα παίζει με τα παιδάκια, θα μαθαίνει καινούρια πραγματάκια...συνειδητοποίησε όμως ότι δε θα είναι εκεί η μαμά και ο μπαμπάς...

Βαγγέλης: Θα με αφήσετε μόνο μου;

Εγώ: Όχι μωρό μου μόνο....θα είναι εκεί τόσα παιδάκια, η δασκάλα σου!!!

Βαγγέλης: Και ποιος θα με προστατεύει; τα παιδάκια; Να έρθεις κι εσύ να γνωρίσεις την Κυρία μου...

Γνώρισα την Κυρία του, μιλήσαμε λιγάκι, έβλεπε μερικά παιδάκια που έκλαιγαν, και σκεφτόμουν ότι όπου να ναι θα ρθει και η δική του ώρα να αρχίσει τις φωνές και τα κλάματα...Όμως το αγοράκι μου ήταν δυνατό! Δεν έκλαψε καθόλου, ούτε μετά που φύγαμε, ούτε μας αναζήτησε όση ώρα ήταν στον παιδικό...και όταν πήγαμε να τον πάρουμε μου είπε ότι του άρεσε και ότι ήθελε να μείνει κι άλλο, και ότι θέλει να ξαναπάει και αύριο....

Βέβαια, μεταξύ μας, περιμένω μια από τις επόμενες μέρες να καταλάβει τη μονιμότητα της κατάστασης, και ίσως να δυσανασχετήσει, ή ακόμα και να αρνηθεί να ξαναπάει...Εύχομαι όμως να το αντιμετωπίσουμε με γενναιότητα και οι δυο μας, και να τα καταφέρουμε!

Πάντως, να πω την αλήθεια, είχα ένα σφίξιμο όλη μέρα, μια αγωνία πως θα τα περάσει, αν θα του αρέσει, αν θα κλάψει και αν στεναχωρηθεί...Το μυαλό μου ήταν μαζί του, καθόταν στη διπλανή καρεκλίτσα...και τραγουδούσε μαζί του "χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ...".

Αγάπη μου γλυκιά, να έχεις μια υπέροχη σχολική χρονιά, να περάσεις όμορφα, και να γεμίσεις το μυαλουδάκι σου και την καρδούλα σου μόνο με όμορφες αναμνήσεις!!! Καλή αρχή...καλά πετάγματα με τα δικά σου φτεράκια!!!Σ'αγαπάμε πολύ!!!