Καλή Μεγάλη Εβδομάδα και Καλή Ανάσταση...

Ήρθε η Μεγάλη Εβδομάδα, και ούτε που το κατάλαβα! Πολύ δουλειά στο γραφείο και ωράρια πέρα από το κανονικό, δεν πήρα είδηση για πότε έφτασε ο καιρός! Το Πάσχα μου αρέσει πολύ...μου προκαλεί μια γλυκιά μελαγχολία, μου φέρνει μνήμες από άλλες εποχές, όταν ήμουν μικρή, που στολίζαμε τον Επιτάφιο μαζί με τη φίλη μου τη Μαρία, που φτιάχναμε τσουρέκια και βάφαμε αυγά μαζί με τη μαμά μου, που μύριζε αλλιώς η ατμόσφαιρα - άνοιξη, που στην περιφορά του Επιτάφιου ψάχναμε να βρούμε το αγόρι που μας άρεσε από το σχολείο, που περιμέναμε να φορέσουμε τα καινούρια μας ρούχα και παπούτσια για να πάμε όλοι μαζί στην Ανάσταση, που ψήναμε το πρωί της Κυριακής και γιόρταζε ο μπαμπάς μου....Ένα σωρό "που", που τα έχω φυλαγμένα στο ντουλαπάκι του μυαλού μου και μου φέρνουν ένα γλυκό χαμόγελο! 

Διάβαζα τις προάλλες την ανάρτηση της Κατερίνας και όλες οι μνήμες ξεπήδησαν με μιας...
και δε μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί της πως "...Τώρα είμαι εγώ η μαμά κι είναι σειρά μου να φροντίσω για να γεμίσω με πλούσιες εικόνες, γεύσεις και μυρωδιές την μνήμη των παιδιών μου. Ένα σακούλι άδειο κρατούν και το γεμίζουν με αναμνήσεις...πόσο υπέροχο είναι αυτό! Και εγώ, έχω την ευλογία  να είμαι δίπλα τους και να τους παρακολουθώ, καθώς γίνονται συλλέκτες μνήμης και ζωής...Νιώθω ευθύνη, να συλλέξουν ότι πιο ουσιαστικό, ότι πιο χρήσιμο για τη ζωή τους και να νιώσουν την σημαντικότητα αυτών των ημερών." Πόσο σημαντικό είναι να γεμίσουν το μυαλό και την καρδιά τους με  τις δικές τους μνήμες, που αργότερα θα ανακαλούν ανά πάσα στιγμή και θα νιώθουν το ίδιο υπέροχο συναίσθημα που νιώθεις όταν έστω και νοερά ξαναγυρνάς σε παλιές γνώριμες καταστάσεις, κοντά σε ανθρώπους που αγαπάς ή αγάπησες, που έκαναν τις μέρες σου υπέροχες! 

Έτσι λοιπόν προσπαθώ τώρα που τα παιδιά μου καταλαβαίνουν περισσότερα, να κάνω αυτές τις μέρες αξέχαστες, να δημιουργήσω οικογενειακές παραδόσεις, να τα κάνω να καταλάβουν πως κάτι το ιδιαίτερο έχουν αυτές οι μέρες....

Για μένα οι μνήμες συνδέονται άρρηκτα με τη γεύση και την όσφρηση...Όταν αναπολώ κάτι από το παρελθόν μου, εκτός από τις εικόνες που ξεπηδούν, μου έρχονται πολύ έντονα μυρωδιές και γεύσεις που σχετίζονται με την κατάσταση. Και έτσι η ανάμνηση είναι πολύ πιο έντονη, πολύ πιο ζωντανή. Για αυτό πάντα στις γιορτές θέλω να φτιάχνω ιδιαίτερα γλυκά ή φαγητά, έτσι ώστε αργότερα και τα παιδιά μου να έχουν να ανακαλούν...Από πέρυσι ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε Λαζαράκια το Σάββατο του Λαζάρου, ένα έθιμο που δεν το είχαμε στο σπίτι μας, άλλα μου άρεσε πολύ σαν ιδέα. Και το καθιέρωσα. Φέτος βοήθησε και η Ιωάννα πολύ και το χάρηκα διπλά! Ανεβασμένα και τα δυο σε καρέκλες, όρθια μπροστά στο πάγκο της κουζίνας, δίπλα μου, να μου ρίχνουν τα υλικά της ζύμης και μετά να ζυμώνουμε παρεούλα τα ανθρωπάκια... Την Μεγάλη Πέμπτη θα βάψουμε κόκκινα αυγά και θα ζυμώσουμε τσουρέκια, τρελαίνομαι για αυτή τη μυρωδιά που έχει το σπίτι από το φρεσκοψημένο τσουρέκι...

Μου αρέσει να μαγειρεύω παρέα με τα παιδιά...Δε λείπουν οι "ζουζουνιές" βέβαια και μερικές φορές η κούραση είναι μεγαλύτερη, αλλά βλέποντας τη χαρά που έχουν όταν βοηθούν η κούραση παραβλέπεται... Μερικές φορές ο Στάθης με "μαλώνει" που φτιάχνω κάποια πράγματα, καταλαβαίνω ότι το κάνει για να μην κουράζομαι, για να βρω λίγο χρόνο να χαλαρώσω και να ξεκουραστώ, όμως θεωρώ αυτή την κούραση εποικοδομητική.

Την Κυριακή μας είχε τραπέζι η νονά των παιδιών, φτιάξαμε εκμέκ κανταΐφι παρέα με την Ιωάννα, στόλιζε το γλυκό με τα φιστίκια αιγίνης και είχε το ύφος μεγάλης σεφ, σοβαρή με τη δουλεία της, δεν άφησε ούτε ένα κομματάκι φιστίκι που να μη το ρίξει στο γλυκό, και έκανε μεγάλη χαρά όταν τελείωσε, σα να τελείωσε κάτι πολύ σημαντικό...

Και το απόγευμα φτιάξαμε παρέα και με το Βαγγέλη καρτούλες πασχαλιάτικες για να δώσει στις δασκάλες του στο σχολείο και στη νονά τους, να τους ευχηθεί για τις μέρες που έρχονται...Πιστεύω ότι μπαίνουν στο νόημα σιγά-σιγά και τους αρέσει!

Εύχομαι σε όλους μας Καλή Ανάσταση, να περάσουμε όμορφα με αγαπημένους ανθρώπους και να προσθέσουμε άλλη μια γλυκιά ανάμνηση στο "σακουλάκι" μας, όπως λέει και η Κατερίνα!
Πολλά φιλιά!!!