Επιχείρηση...γιο-γιο!!!

Η Ιωάννα είναι 27 μηνών και από 18 μηνών κάθε φορά που θέλει να κάνει την ... ανάγκη της, μας το λέει. Σε αυτό το διάστημα, μερικές φορές ζήτησε να την βάλουμε στο γιο-γιο του Βαγγέλη, την μία τα κατάφερε και έκανε τα τσισάκια της. Χαρές, πανηγύρια, χειροκροτήματα, επιβράβευση! Μια φορά όμως έπεσε από το γιο-γιο την ώρα που πήγε να καθίσει, και από τότε δεν ήθελε να ξανακαθίσει...Εννοείτε πως δεν την πιέσαμε, καθώς θεωρούμε πως έτσι κι αλλιώς είναι αρκετά μικρούλα, οπότε το αφήσαμε το θέμα. 

Εδώ και τρεις μέρες, είπαμε να κάνουμε ένα πείραμα, να βγάλουμε το pampers κατά τη διάρκεια της ημέρας, να βάλουμε χαριτωμένα υφασμάτινα βρακάκια, και να ξανακαθίσουμε στο γιο-γιο χωρίς πίεση όμως. Ευτυχώς το δέχτηκε χωρίς γκρίνια και φόβο. Μάλιστα μερικές φορές θέλει να παίρνει κάποιο βιβλιαράκι ή χαρτάκι και στυλό και να γράφει την ώρα που κάθεται...Πολύ γέλιο!!!

Την πρώτη μέρα, είχαμε ένα μικρό ατύχημα. Ενώ ζήτησε να κάνει τσίσα της, δεν πρόλαβε να καθίσει και λίγο της έφυγαν στο βρακάκι της. Το πήρε λίγο κατάκαρδα, άρχισε να κλαίει που έβρεξε τις "μπλο-μπλο" της (παντόφλες εννοεί), όμως την καθησυχάσαμε, "δεν πειράζει καλό μου", "συμβαίνουν αυτά", "μην στεναχωριέσαι", "την άλλη φορά θα προλάβουμε", και άλλα τέτοια. Όντως τις επόμενες φορές πρόλαβε μια χαρά. Όμως δεν έκανε τα κακά της, ενώ ήθελε, έδειχνε να φοβάται. "Δεν πειράζει της λέω, ας κάνουμε κακάκια στο Pamperάκι", όμως και εκεί κρατιόταν. 

Το γιο-γιο μας

Στον ύπνο της φοράω pampers, όμως εδώ και τρία πρωινά ξυπνάει εντελώς στεγνή. Δηλαδή, με το που βάλαμε υφασμάτινο βρακάκι, αμέσως σταμάτησε την βραδινή ενούρηση, και κατά τη διάρκεια της ημέρας, όποτε θέλει να πάει μας το ζητάει. Εκτός όπως είπαμε από την...δύσκολη επιχείρηση, που εκεί για καναδυο μέρες κρατιόταν, μέχρι που άρχισε να πονάει και να κλαίει. Τελικά, εχτές, δεύτερη μέρα της "επιχείρησης γιο-γιο" είδε και απόειδε, και κατάφερε να αφήσει τον εαυτό της λίγο ελεύθερο. Φοβήθηκε όμως, σηκώθηκε όρθια, εννοείται πως το ... ατύχημα δεν το αποφύγαμε, όμως πάλι επιβράβευση, πάλι "δεν πειράζει", "όλοι έτσι κάνουμε", "δες ο Βαγγελάκης, δεν κλαίει", "δεν είναι κάτι κακό", "πρέπει να αφήνουμε τα κακάκια να βγαίνουν γιατί αλλιώς πονάει η κοιλίτσα" και άλλα τέτοια. Δεν ξέρω την επόμενη φορά που θα θέλει να ξανακάνει πως θα φερθεί, πάντως μου κάνει εντύπωση πως από τη στιγμή που κάθισε στο γιο-γιο της, δεν θέλει να ξαναλερώσει το pampers της. Δηλαδή, φτου μας, η επιχείρηση πήγε πολύ καλύτερα και πολύ γρηγορότερα από όσο υπολογίζαμε!!! 

Βρήκαμε και στο Internet πίνακα επιβράβευσης με νεραϊδούλες και λουλουδάκια, όμως δεν προλάβαμε ακόμα να τον εκτυπώσουμε. Θα το κάνω σήμερα όμως, μήπως και έτσι μπορέσω να της δώσω κάποιο κίνητρο για να ξεπεράσει τον φόβο που έχει για τα κακάκια. Πάντως, αντίστοιχος πίνακας επιβράβευσης μας βοήθησε πολύ όταν ήταν ο Βαγγέλης σε προσπάθεια καθαρισμού. Το είχε πάρει σαν παιχνιδάκι, και κάθε φορά που μετακινούσαμε τον πειρατή μέχρι να φτάσει στο πειρατικό καράβι, είχαμε πραγματικά πανηγύρια!!!

Μήπως εσείς έχετε κάποιο άλλο τρικ για να μπορέσω να την κάνω να σταματήσει να φοβάται;