Φτιάχνουμε Χριστουγεννιάτικα στολίδια παρέα με τα παιδιά!

Σε λίγες μέρες τα σχολεία κλείνουν, και τα παιδιά μας θα έχουν άφθονο χρόνο στη διάθεση τους, για να χαλαρώσουν και να διασκεδάσουν. Μπορούμε λοιπόν να εκμεταλλευτούμε αυτό το χρόνο, για να φτιάξουμε Χριστουγεννιάτικα στολίδια παρέα με τα παιδιά μας, ώστε και αυτά να ασχοληθούν δημιουργικά με κάτι, αλλά και να διασκεδάσουμε οικογενειακώς! Πέρυσι σας είχα δείξει μερικά στολίδια που είχαμε κάνει παρέα με τα δικά μου παιδιά, για να στολίσουν ένα μικρό δεντράκι που τους είχα αγοράσει για το παιδικό δωμάτιο. Φέτος ας πάρουμε μερικές ιδέες για νέες κατασκευές, μετατρέποντας απλά υλικά σε υπέροχα χριστουγεννιάτικα στολίδια!

Μετατρέποντας τα πινέλα, φτιάχνουμε χιονάνθρωπο, Άγιο Βασίλη, τάρανδο, τη ζώνη του Άι Βασίλη! 

via

via

Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση...on a budget!!!

Ήρθε επιτέλους ο Δεκέμβριος και μετράμε 18 + 1 μέχρι τα Χριστούγεννα!!! Άρχισε το final countdown, και για όποιον δε στόλισε ακόμα - λίγο χλωμό αν έχεις παιδιά, βέβαια-  έχω ωραίες, εύκολες και προπαντός οικονομικές ιδέες, που θα δώσουν όμορφη και γιορτινή ατμόσφαιρα στο σπίτι,  σε πείσμα της μαυρίλας και της μιζέριας της εποχής. Γιατί, όλοι έχουμε τα θέματα μας, αλλά οι γιορτές είναι προ των πυλών, και λίγη χαρά τη δικαιούμαστε όλοι...

Ας φτιάξουμε το σπίτι μας, λοιπόν, τον μικρό μας, χαρούμενο, εορταστικό παράδεισο!

via

Χιονισμένο χωριό, στην τραπεζαρία ή τον μπουφέ:
Ένας δίσκος, γυάλινα  μπωλ με καπάκι, δεντράκια και σπιτάκια μινιατούρες, ίσως κανένα μικρό ζωάκι από τα παιχνίδια των παιδιών, ψεύτικο χιόνι είναι τα μόνα που χρειάζονται για να φτιάξουμε στη στιγμή ένα πανέμορφο, παραμυθένιο χωριό!

Μάθημα Ζωής

Σήμερα, κάνοντας την καθημερινή μου βόλτα στο internet, διάβασα κάτι το οποίο μου άρεσε πάρα πολύ: ένα μάθημα ζωής, πολύ σημαντικό, πολύ ουσιαστικό, που θα πρέπει να το θυμόμαστε όλοι μας, πολύ περισσότερο δε, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνάμε.

 Μπορείτε να πατήσετε στο παραπάνω Link, για να επισκεφθείτε τη σελίδα που το βρήκα, αλλά μπορείτε να το διαβάσετε και παρακάτω.

Φθινοπωρινές κατασκευές για μεγάλους και μικρούς!!!

Μπήκε το φθινόπωρο και με έχει πιάσει μια επιθυμία να βγάλω το κάθε τι καλοκαιρινό που έχω, και να ντύσω το σπίτι μας με τα ζεστά χρώματα του φθινοπώρου. Φέτος θα είμαι στο σπίτι περισσότερο χρόνο, οπότε θα μπορώ να το χαίρομαι περισσότερο, τουλάχιστο είτε μέχρι να στρώσουν τα πράγματα στη δουλειά μου, είτε μέχρι να βρω άλλη δουλειά, γιατί δεν παλεύετε έτσι η κατάσταση. Μέχρι τότε όμως, προσπαθώ να κάνω πράγματα που με κρατάνε απασχολημένη, ώστε να μην πέφτω ψυχολογικά.

Έτσι λοιπόν, βρήκα κάποιες ιδέες για φθινοπωρινές κατασκευές, που θα αλλάξουν την ατμόσφαιρα στο σπίτι, θα μας απασχολήσουν δημιουργικά, θα είναι οικονομικές, και επίσης κάποιες από αυτές θα μπορέσουμε να τις κάνουμε παρέα με τα παιδιά μας...

 

via

Ένα διακοσμητικό για τον τοίχο.

Η βάση μπορεί να φτιαχτεί από ελαφρύ πηλό, από ένα κομμάτι ξύλο, ακόμα μπορεί να είναι και ένα απλό, παλιό ξύλο κοπής, την οποία στολίζουμε είτε με τη μέθοδο decoupage, είτε ζωγραφίζοντας την.

Καλή σχολική χρονιά!!!

Φέτος έχουμε δυο μαθητές στο σπίτι! Μεγάλωσε και το φραουλάκι και ξεκίνησε παιδικό σταθμό! Περίεργο το συναίσθημα, να βλέπεις τα παιδιά σου να μεγαλώνουν, να απλώνουν τα φτεράκια τους και να πετούν, βρίσκοντας νέα ενδιαφέροντα, φτιάχνοντας  νέους φίλους, μαθαίνοντας νέα πράγματα. Το μωρό μας μεγάλωσε λοιπόν!!! Δεν μπορώ να το πιστέψω...

Μια μαθητριούλα!!!

Έτσι λοιπόν η Ιωάννα κράτησε σήμερα το πρωί για πρώτη φορά την τσάντα της και ξεκίνησε για το σχολείο της. Η πρώτη μέρα κύλησε πολύ ήρεμα, χωρίς γκρίνιες και κλάματα. Βέβαια ακόμα είναι σε στάδιο προσαρμογής, οπότε οι δυο ωρίτσες που πέρασε στο σχολείο δεν της φάνηκαν καθόλου! Ελπίζω να είναι πιο εύκολα τα πράγματα με αυτήν, καθώς έχει παραστάσεις ήδη από τον αδελφό της.

Πως τα λες έτσι;

Γυρίσαμε από τις διακοπές μας, και μπήκαμε ήδη στους ρυθμούς μας, για τα καλά! Το ευχάριστο είναι πως φέτος οι διακοπές ήταν ΔΙΑΚΟΠΕΣ, και καμιά σχέση δεν είχαν με τις περσινές!!! Λίγο που αλλάξαμε προορισμό και δεν πήγαμε μόνο στο εξοχικό των γονιών μου, λίγο που ήμασταν πιο ήρεμοι όλοι μας και τις θέλαμε πολύ αυτές τις διακοπές, λίγο που τα παιδιά μεγάλωσαν και μπορούμε να συνεννοηθούμε καλύτερα, "περάσαμε το καλύτερο καλοκαίρι" όπως είπε συνωμοτικά ο Βαγγέλης στη γιαγιά του!!!

Πρώτη απόπειρα ζωγραφικής!

Έκανα κι εγώ την πρώτη μου απόπειρα ζωγραφικής!!! Όχι τίποτα σπουδαίο, αλλά κάτι μικρό, για να το δωρίσω στην αδελφή μου για το νέο της σπίτι. Μετακόμισε σε δικό της σπίτι πρόσφατα και ήθελα να της κάνω ένα προσωπικό δώρο, που να ταιριάζει με το έθνικ στυλ που ήθελε να δώσει. 

 Θα μπορούσα να τις αγοράσω οτιδήποτε, όμως ήθελα να έχει κάτι δικό μου, που το έφτιαξα με πολύ αγάπη μόνο για αυτήν. Της αρέσουν πολύ οι πίνακες με αφρικάνικες φιγούρες... της αρέσει οτιδήποτε παραπέμπει σε αυτό το στυλ, και έτσι διακόσμησε το σπίτι της. Σε χρώματα γήινα, ξεκούραστα, που εκπέμπουν μια ηρεμία,, που σε φέρνουν πιο κοντά στη φύση. Έφτιαξε μια όμορφη φωλίτσα, που της εύχομαι ολόψυχα σύντομα να την γεμίσει.....

Cookies με βρώμη και το δωράκι του Βαγγέλη στη δασκάλα του

Έρχεται Σαββατοκύριακο επιτέλους, μετά από μια άσχημη βδομάδα στη δουλειά! Όχι όμως ένα οποιοδήποτε ΣΚ, αλλά αυτό που θα πάμε για πρώτη φορά φέτος στη θάλασσα. Και δεν είναι μόνο αυτό...είναι και το ΣΚ που για πρώτη φορά. θα αφήσουμε τα παιδιά μόνα τους στη Χαλκιδική, στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού, για μια βδομάδα. Να μου πεις μια βδομάδα είναι. Συμφωνώ... όμως είναι η πρώτη φορά που στα 5 χρόνια του Βαγγέλη και τα 3 της Ιωάννας θα μείνουν χωρίς εμάς. Ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουν κοιμηθεί χωρίς εμάς, ούτε ένα βράδυ. Οπότε καταλαβαίνετε πως ένα άγχος το έχω.

Τέτοια τύχη!!!

Κι εκεί που έκανα τα σχέδια μου για να φτιάξουμε το δωράκι για τη δασκάλα του Βαγγέλη...ο μικρός μου ξανά-αρρώστησε, δεύτερη φορά σε ένα μήνα, από το ίδιο μικρόβιο μάλιστα! Τέτοια τύχη!!! Οστρακιά, για δεύτερη φορά. Τώρα, πού βρήκε την οστρακιά, που είχα χρόνια να την ακούσω, και μάλιστα 2 φορές, τι να πω!!!

«Δεν είναι απίθανο, αλλά δε μου έχει ξανά-τύχει σε τόσο σύντομο διάστημα» μας είπε η παιδίατρος. «Ωραία, σκέφτηκα, έχουμε την πρωτιά!»  Έτσι λοιπόν, πήραμε δείγμα, το στείλαμε για καλλιέργεια, κάναμε και το αντιβιόγραμμα, και ... όλα καλά. Σε λίγες μέρες έπρεπε να ξαναπάρουμε δείγμα και να ξανά-κάνουμε καλλιέργεια, γιατί το μικρόβιο του στρεπτόκοκκου, είναι σκατομικρόβιο και επιμένει.

Έτσι λοιπόν, εχτές, μετά κόπων και βασάνων πήραμε το δεύτερο δείγμα. Και λέω μετά κόπων και βασάνων, γιατί το αστέρι μου, μόλις άκουσε πως θα μπει μέχρι τις αμυγδαλές μια τεράστια μπατονέτα, και θυμούμενος τον πόνο που τράβηξε την  πρώτη φορά (λόγω ερεθισμένου λαιμού, αλλά αυτή τη λεπτομέρεια φυσικά το 5χρονο δεν την έλαβε υπόψη), άρχισε  το δράμα! Έκλαιγε, χτυπιόταν, ίδρωνε και...διαπραγματευόταν! Μιλάμε για σκληρή διαπραγμάτευση... Σαν επαγγελματίας. Ελπίζω αυτό το skill να το καλλιεργήσει...είναι προσόν τη σήμερον ημέρα!!! Μέχρι που πρότεινε να βάλει μόνος του τη μπατονέτα, και εμείς να κουνάμε καταφατικά το κεφάλι όταν το κάνει σωστά και αρνητικά όταν χάνει το δρόμο του, ώστε να τον καθοδηγούμε! Για πέντε χρονών τον βρήκα πολύ ευρηματικό πάντως, και ας φαίνεται ότι «κουκουβαγίζω» τώρα.  

Ιδέες για Ευχαριστήριο - Αποχαιρετιστήριο δώρο στους Δασκάλους των παιδιών μας

Τελειώνει σε λίγες μέρες το "σχολείο" για τον Βαγγέλη, και από του χρόνου που θα είναι νήπια, αλλάξει σχολείο και φυσικά δασκάλα. Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να της κάνουμε ένα αποχαιρετιστήριο δωράκι, για να την ευχαριστήσουμε που μας έμαθε τόοοοσα πολλά πράγματα, μας πρόσεχε, μας αγαπούσε...Ψάχνοντας στο Internet βρήκα πολλές ιδέες, και εμπνεύστηκα για να φτιάξουμε το δικό μας, το οποίο φυσικά και θα δείχνει πως προέρχεται από παιδάκι προσχολικής ηλικίας. Θα το φτιάξουμε το ΣΚ οπότε θα επανέλθω με νεότερη ανάρτηση.

Προς το παρόν, πάρτε κάποιες από τις ιδέες που βρήκα και μου άρεσαν πολύ!!! Για οδηγίες πατήστε στα links κάτω από τις εικόνες.

Έμπνευση-Μαμά Κουκουβάγια=1-0

Μετά από πάρα πολύ καιρό αποφάσισα να ξαναγράψω στο blog μου....Η αλήθεια είναι πως όλο αυτό τον καιρό παρακολουθούσα τις εξελίξεις σας, επισκεπτόμουν τα blogάκια σας, αλλά δεν υπήρχε ούτε η όρεξη, ούτε η έμπνευση για να γράψω εγώ κάτι. Όχι πως δε συνέβησαν πράγματα ή δεν υπήρχαν θέματα που με απασχολούσαν, αλλά δεν πήγαινε το χέρι στο πληκτρολόγιο. Δεν μπορούσα να μετατρέψω τις σκέψεις μου σε λόγια και να τα αποτυπώσω, δεν είχα τη δύναμη να μοιραστώ το οτιδήποτε.