Cookies με βρώμη και το δωράκι του Βαγγέλη στη δασκάλα του

Έρχεται Σαββατοκύριακο επιτέλους, μετά από μια άσχημη βδομάδα στη δουλειά! Όχι όμως ένα οποιοδήποτε ΣΚ, αλλά αυτό που θα πάμε για πρώτη φορά φέτος στη θάλασσα. Και δεν είναι μόνο αυτό...είναι και το ΣΚ που για πρώτη φορά. θα αφήσουμε τα παιδιά μόνα τους στη Χαλκιδική, στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού, για μια βδομάδα. Να μου πεις μια βδομάδα είναι. Συμφωνώ... όμως είναι η πρώτη φορά που στα 5 χρόνια του Βαγγέλη και τα 3 της Ιωάννας θα μείνουν χωρίς εμάς. Ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουν κοιμηθεί χωρίς εμάς, ούτε ένα βράδυ. Οπότε καταλαβαίνετε πως ένα άγχος το έχω.

Καταρχήν δεν ξέρω πως θα τους φανεί όταν θα φύγουμε. Το έχουμε συζητήσει, ξέρουν πως θα μείνουν με τη γιαγιά και τον παππού και πως εμείς πρέπει να γυρίσουμε στη δουλειά, και πως σε πέντε μέρες θα πάμε να τους πάρουμε για να φύγουμε μια βδομάδα διακοπές οι τέσσερις μας. Όμως δεν ξέρω αν το καταλαβαίνουν. Ο Βαγγέλης, σαν πιο μεγάλος είναι ενθουσιασμένος που θα πάει στη θάλασσα και μετράει τις μέρες. Η Ιωάννα από την άλλη, είναι πολύ κολλημένη επάνω μου, το βράδυ για να κοιμηθεί με θέλει δίπλα της να της χαϊδεύω την πλατούλα. Δε με αποχωρίζεται εύκολα και κάθε πρωί που φεύγω για τη δουλειά, αν έχει ξυπνήσει με ρωτάει αν θα μου λείψει, και πολλές φορές κλαίει και δε θέλει να φύγω. Οπότε πιστεύω πως αυτή θα έχει ένα θεματάκι.

Βέβαια από την άλλη πιστεύω πως είναι καιρός πια να αρχίζουν να γίνονται πιο ανεξάρτητα. Ελπίζω πως θα δυσκολευτούν το πρώτο βράδυ, που δε θα είμαστε εκεί μέχρι να κοιμηθούν, και μετά θα συνηθίσουν, καθώς η μέρα τους θα είναι γεμάτη, με βόλτες, μπάνιο στη θάλασσα, παιχνίδι. Φυσικά έχω και τις αγωνίες μου, μήπως χτυπήσουν, μήπως δεν ακούν, μήπως δεν περάσουν καλά. Παίζει βέβαια όλα αυτά να είναι μόνο στο δικό μου μυαλό...Θα δείξει!

Ετοιμαζόμαστε λοιπόν, και χτες γυρνώντας από τη δουλειά, φτιάξαμε cookies με βρώμη και κομματάκια σοκολάτας, για να τα πάρουν μαζί τους. Σήμερα λέω να φτιάξουμε και μερικά εύκολα τυροπιτάκια, να ετοιμάσουμε την τσαντούλα τους, και αύριο πρωί να ξεκινήσουμε για τη θάλασσα.

Τα Cookies είναι πολύ εύκολα, νόστιμα και υγιεινά οπότε λέω να σας δώσω τη συνταγή...

Υλικά: 1 πλάκα βιτάμ σε θερμοκρασία δωματίου

1 φλιτζάνι καστανή ζάχαρη

1/2 φλιτζάνι άσπρη ζάχαρη

 1 φλιτζάνι κουβερτούρα σε σταγόνες

1 φλιτζάνι νιφάδες βρώμης

2 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις

1 κουταλάκι του γλυκού baking powder

1 κουταλάκι του γλυκού μαγειρική σόδα

Λίγο στυμμένο λεμόνι

Ξύσμα πορτοκαλιού ή λεμονιού

Προαιρετικά μπορείτε να συμπληρώσετε ξηρούς καρπούς και cranberries, τα οποία δίνουν εξαιρετική νοστιμιά. Εγώ στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είχα στο ντουλάπι μου και δεν έβαλα, όμως τα έχω δοκιμάσει και είναι πεντανόστιμα.

Εκτέλεση: ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί με το χέρι έως ότου γίνει μια ζύμη όμως αυτή της τάρτας ή του κουραμπιέ. Πλάθουμε μικρά μπαλάκια και τα πατάμε λίγο από πάνω, τα τοποθετούμε σε λαδόκολλα, με κάποια απόσταση μεταξύ τους γιατί απλώνουν και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 175 βαθμούς για 15-18 λεπτά αυστηρά. Βγαίνοντας μπορεί να μας φανούν πολύ μαλακά, όμως όσο κρυώνουν σκληραίνουν και έρχονται στην κανονική τους υφή.

Καλή επιτυχία!!!

Το άλλο που φτιάξαμε ήταν επιτέλους το δωράκι για τη δασκάλα του Βαγγέλη, καθώς σήμερα πήγε τελευταία μέρα στο σχολείο του για να τους αποχαιρετήσει. Σας είχα πει πως θα φτιάχναμε κάτι απλό, που να μπορεί να το φτιάξει ο ίδιος στο μεγαλύτερο μέρος του. Έτσι λοιπόν φτιάξαμε αυτό το καλαθάκι, έβαψε και κόλλησε τα λουλουδάκια και μέσα έβαλε το «Βραβείο Καλύτερης Δασκάλας», για να της το δώσει, αντί ευχετήριας κάρτας. 

Δυστυχώς η γνώση στη γραφιστική είναι  ανύπαρκτη, οπότε δε μπορώ να μετατρέψω το αρχείο word που έκανα το βραβείο σε εικόνα, και για αυτό δε μπορώ να το ανεβάσω. Σας μεταφέρω όμως το κείμενο που γράψαμε:

Το Βραβείο αυτό απονέμεται στην

Κυρία Αγάπη

 Γιατί μου έμαθες τόσα πολλά πράγματα

στα δυο χρόνια που είμαστε μαζί, και με

αγκάλιασες με πολλή αγάπη και στοργή.

Σε ευχαριστώ πολύ και θα σε θυμάμαι γλυκά

για πάντα, γιατί είσαι η πρώτη μου δασκάλα

και η ΚΑΛΥΤΕΡΗ!!!

 Σήμερα της το πήγε, και περιμένω το απόγευμα να μου πει πως αντέδρασε, αν και είμαι σίγουρη, αφού κάθε φορά που της πήγαινε κάτι που έφτιαξε για εκείνη, η συγκίνηση της ήταν απερίγραπτη.

Αυτά προς το παρόν, ελπίζω τελικά να μην υπάρξει πρόβλημα και να περάσουν μια όμορφη και ξέγνοιαστη βδομάδα τα μικρά μου. Όσο για μας, δε σας κρύβω, πως ένα διαλειμματάκι το χρειαζόμαστε, να μείνουμε λίγο μόνοι μας, και να οργανωθούμε για την επόμενη βδομάδα, οπότε και θα φύγουμε για να περάσουμε μερικές μέρες οικογενειακώς, σε ένα μέρος που δεν έχουμε ξαναπάει.

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!!!