Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα....

Διάβασα ένα ποίημα στο χαμομιλάκι, το οποίο με συγκίνησε πάρα πολύ και με έκανε να κλάψω. Θα σας το παραθέσω εδώ, και θα το βάλω και σε κείμενο στο blog μου για να μπορώ να το βλέπω και εγώ και εσείς ανά πάσα στιγμή και να θυμόμαστε όλοι πόσο σηματικοί είμαστε για τα παιδιά μας και πόσο σημασία πρέπει να δίνουμε στο καθετί που κάνουμε, γιατί είμαστε το πιο σημαντικό σχολείο για αυτά...

Όταν Νόμιζες Ότι Δεν Κοιτούσα,

σε είδα να φτιάχνεις για μένα το αγαπημένο μου γλυκό

και έμαθα ότι μικρά πράγματα μπορεί να έχουν ξεχωριστή σημασία στη ζωή.

Όταν Νόμιζες Ότι Δεν Κοιτούσα,

σε παρακολουθούσα και έμαθα τα περισσότερα «μαθήματα ζωής», εφόδια για να γίνω καλύτερο και παραγωγικότερο άτομο όταν μεγαλώσω.

Όταν Νόμιζες Ότι Δεν Κοιτούσα,

σε είδα να κρεμάς τη ζωγραφιά μου στο ψυγείο και αμέσως ήθελα να ζωγραφίσω την επόμενη.

Όταν Νόμιζες Ότι Δεν Κοιτούσα,

ακόμη και όταν ήσουν θυμωμένη με συμβούλευες ήρεμα και απλά για να καταλάβω το γιατί και έτσι έμαθα ότι ο διάλογος και η επικοινωνία είναι σημαντικά ακόμη και όταν τα πράγματα είναι δύσκολα

Όταν Νόμιζες Ότι Δεν Κοιτούσα,

Σε είδα να φτιάχνεις φαγητό για κάποιο φίλο που ήταν άρρωστος και έμαθα ότι όλοι μας πρέπει να νοιαζόμαστε και να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον.

Όταν Νόμιζες Ότι Δεν Κοιτούσα,

Σε είδα να φροντίζεις το σπίτι και όσους ζούμε σε αυτό και έμαθα ότι πρέπει να εκτιμάμε ό,τι μας προσφέρεται.

Όταν Νόμιζες Ότι Δεν Κοιτούσα,

Σε είδα να φροντίζεις ένα αδέσποτο γατάκι και έμαθα ότι είναι καλό να αγαπάμε τα ζώα.

Όταν Νόμιζες Ότι Δεν Κοιτούσα,

Ένοιωσα ότι νοιαζόσουν και ήθελα να γίνω ακόμη καλύτερος.

Όταν Νόμιζες Ότι Δεν Κοιτούσα,

Σε είδα να κλαις και εμαθα ότι κάποια πράγματα στη ζωή πληγώνουν αλλά έχεις δικαίωμα να είσαι στεναχωρημένος.

Όταν Νόμιζες Ότι Δεν Κοιτούσα,

Σε είδα να αναλαμβάνεις τις ευθύνες ακόμη και όταν οι καταστάσεις ήταν δύσκολες και έμαθα ότι πρέπει να είμαι υπεύθυνο άτομο.