Ψυχοθεραπεία στο μπαλκόνι.....

Τα λουλούδια τα λατρεύω...γιαυτό και αγαπώ την Άνοιξη πολύ! Μου φτιάχνουν τη διάθεση, με γεμίζουν αισιοδοξία, με κάνουν να αισθάνομαι όμορφα...βασικά, το να ασχολούμε μαζί τους είναι ψυχοθεραπευτικό για μένα, όπως και για πολλούς άλλους βέβαια. 

Έτσι, με την ευκαιρία της 24ης Ανθοκομικής Έκθεσης Καλαμαριάς, είπα να ανανεώσω λίγο τα φυτά στο μπαλκόνι μου, μιας και το χειμώνα κάποια από αυτά υπέφεραν και μας...εγκατέλειψαν! Πήγαμε λοιπόν οικογενειακώς, διαλέξαμε όμορφα λουλουδάκια και εχτές είπαμε με τον Βαγγέλη να παίξουμε τους...κηπουρούς! Του άρεσε πολύ η ιδέα, έπαιρνε με το φτυαράκι του χώμα από το τσουβάλι και μου γέμιζε τις γλαστρούλες, έγινε βέβαια μέσα στο χώμα, αλλά όλο μου έλεγε με χαρά "Μαμά, θα "φυτέψω" κι αυτή τη γλάστρα, κοίτα!!!".
Ένα από τα αγαπημένα μου λουλούδια είναι το ηλιοτρόπιο...το λατρεύω! Το ζωηρό κίτρινο χρώμα του μου φέρνει τόση αισιοδοξία!!! Αλλά κέντρισε και το ενδιαφέρον των παιδιών μου, που κόντεψαν να το μαδίσουν...Για να το γλιτώσω το άμοιρο, απομάκρυνα την Ιωάννα, η οποία δυσανασχέτησε βέβαια με τη γνωστή τσιρίδα θα-σε-κουφάνω-μέχρι-να-μου-κάνεις-το-χατήρι, και λέω του Βαγγέλη:
Εγώ: Αυτό είναι το αγαπημένο μου λουλουδάκι, δες το τι όμορφο είναι, μοιάζει με τον ήλιο, γιαυτό και το λένε έτσι.
Βαγγέλης: ααα, είναι πολύ ωραίο, πως το λένε; (πιάνοντας ακόμα μια φορά το άνθος)
Εγώ: Το λένε ήλιο, αλλά ξέρεις τι, λέω, λέω να γίνει το δικό σου λουλουδάκι, να το κοιτάζεις κάθε μέρα πως μεγαλώνει, και μόλις γυρίζω από τη δουλειά, να το περιποιούμαστε παρέα. Επίσης λέω, να το φωνάζω "Βαγγελάκη", αφού θα είναι το δικό σου λουλούδι και το αγαπώ πολύ πολύ...τι λες;
Περιττό να σας πω, ότι τα ματάκια του έλαμψαν από τη χαρά, σα να του χάρισα τον κόσμο όλο!!! Και συνεχώς με ρωτούσε με κρυφό χαμόγελο και νάζι, "μαμά, πως θα το λέμε το λουλουδάκι; Βαγγελάκη είπες;"
Βέβαια, το αγόρι μου, αμέσως ρώτησε και ποιο λουλουδάκι θα λέμε "Ιωάννα", και διάλεξε μια όμορφη διπλή ροζ μολόχα!!!
Μας έμειναν μερικά φυτά ακόμα για να φυτέψουμε στο πάνω μπαλκόνι, το οποίο και σκοπεύω να κάνω λίαν συντόμως, αφού μας πήρε το βράδυ και δεν έβλεπα πια...Μετά βέβαια, έπρεπε να καθαρίσω κιόλας το μπαλκόνι, που είχε γίνει μες το χώμα, και φυσικά, για να μην ξεχνιόμαστε, μόλις τελείωσα και σύμφωνα πάντα με το νόμο του Μέρφι, άρχισε να βρέχει...
Πάρτε μια γεύση από το μπαλκονάκι μας...

Ο Ήλιος - Βαγγελάκης

Η Μολόχα - Ιωάννα