Under…(de)construction!!!!

Gender Deconstruction, 2005, Mary Visser

Πάντα ήθελα να γίνω μαμά...να έχω παιδιά, να παίζουμε όλη τη μέρα, να «παλεύουμε», να γελάμε, να πηγαίνουμε εκδρομές, βόλτες, να φτιάχνουμε κουλουράκια, κέικ και πιτούλες, και να λέμε αστείες ιστορίες....Να μη γκρινιάζουμε, να μη μαλώνουμε, να ακούει ο ένας τον άλλον χωρίς αντιρρήσεις, να είμαστε όλοι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι....Να ζούμε δηλαδή στο Stepford!!! 

Όσο και να ξέρεις πως αυτές οι εικόνες είναι ουτοπικές, πως υπάρχουν μόνο στις διαφημίσεις φρουτόκρεμας ή πάνας-βρακάκι, θα ήθελες, ρε παιδί μου, μερικές φορές να είναι αληθινές! Δε νομίζω να μην περνάει από το μυαλό της κάθε εν δυνάμει μάνας –ή έστω να εύχεται, ότι το παιδί που θα βγει θα ανήκει τουλάχιστον στην Άρια φυλή, θα είναι στρουμπουλό, χαρούμενο, γελαστό και ευτυχισμένο με ό,τι και αν του δώσεις, θα είναι υπομονετικό, δε θα γκρινιάζει, θα περιμένει τη σειρά του, θα έχει τρόπους, θα είναι μελετηρό χωρίς να πρέπει να είσαι από πάνω του για να στρώσει τον ποπό του να διαβάσει, δε θα μπλέκει με «κακές» ή «ύποπτες» παρέες, θα σπουδάσει και θα γίνει τελικά μεγαλώνοντας ένας ευυπόληπτος πολίτης «Α κατηγορίας»!!!

Έτσι, λοιπόν ήρθε το πρώτο μου παιδάκι στον μάταιο τούτο κόσμο, πριν από τρία χρόνια! Η χαρά μου, τεράστια!!!! Στην κλινική, ήμουν σε...έκσταση... Μέχρι την τρίτη μέρα, που άρχισα να κλαίω όλη μέρα από την αγωνία μου, πως θα τα βγάλω πέρα, αν θα είμαι καλή μάνα, μήπως να υιοθετούσαμε και μια μαία, γιατί εγώ δεν ήξερα την τύφλα μου, και δεν είχα ιδέα τι θα έκανα αν έμενα μόνη μου, με το παιδί που τόσο πολύ λαχταρούσα! Πήγαμε σπίτι και το κλάμα αντί να σταματήσει, σχημάτιζε λιμνούλες στο σαλόνι, την κουζίνα, την κρεβατοκάμαρα...ο καθρέφτης του μπάνιου μου δε, έχει να μαρτυρήσει σκηνές απείρου κάλλους!!!

Στους 15 μήνες, ξαναμένω έγκυος....εντάξει μωρέ, τώρα είμαι «παλιά», ξέρω....τρομάρα μου!!! Στιγμή δεν έδωσα σημασία στην εγκυμοσύνη μου...Όλη μου η αγωνία ήταν πως θα αντιμετωπίσει ο «μεγάλος» τον ερχομό του «εισβολέα». Τελικά, ήρθε και το δεύτερο παιδάκι μου, σε ακόμα χειρότερο κόσμο (μας έπιασε και η οικονομική κρίση στο μεταξύ)! Ξανά κλάμα στο σπίτι, νιώθοντας τύψεις αυτή τη φορά προς το πρώτο παιδί... Θήλαζα την μικρούλα και έκλαιγα απαρηγόρητη, γιατί με φώναζε ο Βαγγέλης και εγώ δε μπορούσα να πάω κοντά του, γιατί δεν περνούσα όσο χρόνο θα ήθελα, μόνη μου μαζί του...γιατί...γιατί...γιατί...Συναγωνίστηκα επάξια την Μάρθα Βούρτση, μέχρι τελικής πτώσης!!!

Και η κούραση αυξημένη...τελικά απέτυχα να γίνω Stepford Wife-Mom…μάλωσα τα παιδιά μου, ούρλιαξα για να μπορέσω να βάλω τάξη (εδώ, ανοίγω την παλάμη προς το πρόσωπο μου), τράβηξα μαλλί και έπεσε και καμιά ψιλή (και νιώθω τόσο άσχημα για αυτό, τόσες πολλές τύψεις που δεν περιγράφεται.....), έβρισα, αγανάκτησα, «σκοτώθηκα» με τον άντρα μου....Ξύπνησα όμως, και είδα ότι το βασικό δεν είναι η τελειότητα...

Ας μην είναι τακτοποιημένο το σπίτι μου, ας υπάρχουν παντού παιχνιδάκια τριγύρω.... Αυτό μου θυμίζει πως υπάρχουν παιδιά στο σπίτι. Θα μεγαλώσουν και θα αναζητώ την «ακαταστασία» τους, αλλά δε θα την βρίσκω και θα τριγυρνώ ανάμεσα σε «τσιτωμένα» ριχτάρια και πεντακάθαρα τζάμια, και θα ψάχνω να βρω ίχνη από τα μικροσκοπικά δαχτυλάκια τους!

Ας κάνουν «ζούρλες» φωνάζοντας και χοροπηδώντας...σε μερικά χρόνια θα ακούω τη σιωπή και θα τρελαίνομαι!

Ας μου χαλάνε το χουζούρι μου, μην αφήνοντας με να κοιμηθώ ολόκληρο βράδυ, ή έστω να κάνω μια μεσημεριανή σιέστα...θα μεγαλώσουν σε λίγο και θα καταλάβουν!!!

Ας γκρινιάξουν και λίγο...μήπως εμείς δε γκρινιάζουμε συνεχώς για όλα αυτά που συμβαίνουν τριγύρω μας;

Ας αντιδρούν σε ό,τι προσπαθούμε να επιβάλουμε για το «καλό» τους...ίσως μάθουν να διεκδικούν αργότερα και δε θα τρώνε ό,τι τους σερβίρουν!

Εγώ δηλώνω Deconstructed Mummy». Εσείς;

Το Deconstructing Mummy ("Αποδομώντας τη Μαμά") είναι μια ιδέα που ξεπήδησε μέσα από τις ομάδες για Εγκύους και Νέες Μαμάδες του WomenSpace, όπου νέες μαμάδες μοιράζονται θαρραλέα και χωρίς περιστροφές την πραγματικότητά τους.

Δυο μαμάδες, θέλησαν να φτιάξουν μια εκδήλωση για την αλήθεια και την καθημερινότητα των μαμάδων, καταρρίπτοντας και προκαλώντας το πρότυπο της τέλειας και ατσαλάκωτης μαμάς, όπως προβάλλεται από τα media και επιβάλλεται συχνά από την κοινωνία.

Έτσι το Σάββατο 7/5, από τις 11π.μ. μέχρι τις 3μ.μ., στο Jockey’s country club, θα λάβει χώρα μια εκδήλωση που αφορά όλες τις σύγχρονες μαμάδες, και όχι μόνο. Περισσότερες πληροφορίες, εδώ.