Μοντεσσοριανή αγωγή...

Γενικά σαν φιλοσοφία, η Μοντεσσοριανή αγωγή με βρίσκει σύμφωνη, αλλά δυστυχώς τη δεδομένη στιγμή δε μπορώ οικονομικά να την προσφέρω στο παιδί μου μέσω κάποιου εξειδικευμένου εκπαιδευτικού ιδρύματος. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να το ψάξω λίγο μόνη μου, μέσω του διαδικτύου, και να δω πως μπορώ εγώ να προσφέρω στα παιδιά μου κάποια ερεθίσματα σύμφωνα με τη φιλοσοφία της Μοντεσσόρι. Και βρήκα αρκετά πράγματα, αρκετό υλικό για παιχνίδι-μάθηση στο σπίτι, το οποίο και θα μοιραστώ μαζί σας, σε περίπτωση που κάποια μαμά ενδιαφέρεται. Αφορμή στο να αρχίσω να συγκεντρώνω περισσότερες πληροφορίες στάθηκε η ανάρτηση της Λυδίας από το blog μιας μαμάς, και την ευχαριστώ πάρα πολύ.

Σύμφωνα με τη Μαρία Μοντεσσόρι, τα παιδιά παρουσιάζουν κάποιες περιόδους ειδικής ευαισθησίας, κατά τη διάρκεια των οποίων εμφανίζονται στα παιδιά ειδικά κίνητρα, τα οποία βάζουν σε ενέργεια όλες τις ψυχικές τους δυνάμεις, προκειμένου να κατακτήσουν μια συγκεκριμένη ικανότητα ή έννοια. Αν, λοιπόν, τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να ασκήσουν για παράδειγμα την ομιλία ή το βάδισμα την κατάλληλη εποχή, τότε αυτές οι κατακτήσεις θα έχουν την τελειότητα και το βάθος που δε θα είχαν ποτέ, αν δεν είχαν γίνει σ' αυτές τις εποχές ειδικής ευαισθησίας.

Επιγραμματικά παρουσιάζω κάποιες περιόδους ευαισθησίας: 

0-4 ετών: τελειοποίηση της κίνησης.

0-5 ετών: ανάπτυξη των αισθήσεων.

0-6 ετών: γλωσσική ανάπτυξη.

18 μηνών - 2 ετών: κατανόηση της τάξης (τακτοποίηση)

2-6 ετών: κατάκτηση της ευγένειας και των καλών τρόπων.

4-5,5 ετών: κατανόηση των μαθηματικών μεγεθών.

Τα παιχνίδια και τα υλικά που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας είναι πράγματι πολύ απλά, μπορεί να είναι υλικά που χρησιμοποιούμε καθημερινά στο σπίτι μας, χωρίς να ξοδεύουμε μια περιουσία για να αγοράσουμε αυτά τα έτοιμα-ξύλινα-υπέροχα-μεν-πανάκριβα-δε που πλασάρονται στη αγορά σαν υλικό Μοντεσσοριανής εκπαίδευσης...

Μοντεσσόρι στο σπίτι:

Χθες το απόγευμα, λοιπόν είχαμε το πρώτο μας "μάθημα σύμφωνα με την Μοντεσσοριανή εκπαίδευση", τόσο με τον Βαγγέλη όσο και με την Ιωάννα...

Σε μια  κρίση γκρίνιας της Ιωάννας γιατί ήθελε να κάνει κάτι που ήταν πρακτικά αδύνατο, και προκειμένου να εκτονώσω την κατάσταση και να αποσπάσω την προσοχή της, πήρα δυο άδεια ταπεράκια, όπου στο ένα από αυτά έβαλα καμιά δεκαριά φασόλια γίγαντες. Της έδειξα πως να παίρνει ένα-ένα φασόλι από το γεμάτο ταπεράκι και να το βάζει μέσα στο άδειο. Και μετά πάλι το ίδιο, να επιστρέφει τα φασόλια στο αρχικό μπολ. Τα παιδιά της ηλικίας της (είναι 20 μηνών τώρα), για κάποιο λόγο τρελαίνονται να κάνουν επαναλαμβανόμενες κινήσεις, να αδειάζουν και να γεμίζουν δοχεία. Αυτό το παιχνίδι την απορρόφησε κανένα 20λεπτο, και επίσης βοηθάει πολύ στον συντονισμό ματιού-χεριού καθώς και την λεπτή κινητικότητα, δεξιότητες απαραίτητες  για την περίοδο εκμάθησης ανάγνωσης και γραφής. 

 Όσον αφορά το Βαγγέλη, εκτύπωσα αυτές τις κάρτες που απεικονίζουν ένα αντικείμενο σε τρία διαφορετικά μεγέθη, και του ζητούσα να μου βρει για παράδειγμα την πολύ μεγάλη μπάλα, την μεσαίου μεγέθους ομπρέλα, την μικρή μπανάνα, του ζητούσα να μου βρει τα τρία ίδια αντικείμενα και να μου τα βάλει κατά σειρά μεγέθους από το μεγαλύτερο στο μικρότερο, να μου μαζέψει όλα τα μεσαίου μεγέθους αντικείμενα και πάει λέγοντας. Με αυτό τον τρόπο αποκτά την αίσθηση των διαφορετικών μεγεθών και κατανοεί μαθηματικές έννοιες όπως μεγαλύτερο-μικρότερο, μεγαλύτερο του, μικρότερο του, διαφορετικό του, ίσο.

 Με αυτόν τον τρόπο καταφέραμε να περάσουμε ένα 20λεπτο ταυτόχρονης αλλά και διαφορετικής απασχόλησης με δυο παιδιά διαφορετικής ηλικίας, διασκεδάσαμε παίζοντας, μαθαίνοντας ωστόσο ουσιαστικά πράγματα, και αποφύγαμε και γκρίνιες (χα!). Το τερπνόν μετά του ωφελίμου.

Αν το καλοσκεφτείς, τα παιχνίδια αυτά δεν είναι τόσο ιδιαίτερα. Αντίθετα είναι πολύ απλά και για αυτόν ακριβώς το λόγο πιστεύω ότι είναι αγαπητά από τα παιδιά. Πόσες φορές δε σας έχει τύχει να έχουν έναν σκασμό παιχνίδια αραδιασμένα στο πάτωμα, αλλά να εξακολουθούν να παίζουν μετά μανίας με ένα καλαμάκι ή με μια κουτάλα; Εμένα μου έχει τύχει άπειρες!!!