Ηρθες σαν την Άνοιξη...

Tι ωραία Ανοιξιάτικη μέρα είναι αυτή;;;; 

Μου έφτιαξε το κέφι, με γέμισε αισιοδοξία, με έκανε να ξεχάσω τις κρίσεις, οικονομικές και προσωπικές και με πήγε μερικούς πόντους πιο ψηλά στην προσπάθεια μου να ξεμιζεριάσω, όπως είχα αναφέρει και σε προηγούμενη ανάρτηση! 

Έτσι λοιπόν, σηκωθήκαμε πρωί-πρωί, ετοίμασα το φαγητό των παιδιών να είναι έτοιμο για όταν γυρίσουμε από τη βόλτα μας (για να αποφύγουμε γκρίνιες και κλάματα από την κούραση και την πείνα), ψαροσουπίτσα νόμιστη και δυναμωτική, καθάρισα τις σαρδελίτσες για να τις ψήσω στο grill, για μένα και το Στάθη όταν γυρίσουμε, και ντυθήκαμε να βγούμε, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό...απλά να λιαστούμε! 

Στο μεταξύ χτύπησε το τηλέφωνο και είναι μια φίλη μου με δυο παιδιά, το ένα λίγο πιο μικρούλη από την Ιωάννα και το άλλο λίγο πιο μεγάλο από το Βαγγέλη. "Θα ρθούμε στη γειτονιά σας, μου λέει, για βολτούλα, είστε;" Μωρέ, μόνο είμαστε;;; Στην πόρτα μας πέτυχες! 

Έτσι κάναμε μια υπέροχη βολτούλα στη Μαρίνα της Αρετσούς, τα παιδιά μας τρέχανε σαν παλαβά, ξέδωσαν! Τα άκουγες να φωνάζουν χαρούμενα και να πηδούν, όπως τα κατσικάκια στο χορτάρι....έκαναν κούνια μέχρι τελικής πτώσης και ανέβηκαν σε όλα τα παιχνίδια του λούνα-παρκ!!! Μέχρι και η Ιωάννα ανέβηκε! Δε σταμάτησαν να μιλούν και να το διασκεδάζουν με όλη τους την ψυχή...

Όχι πως κι εμείς οι μεγάλοι δεν περάσαμε καλά....μόνο που τα έβλεπες τόσο χαρούμενα που επιτέλους βγήκαν από την κλεισούρα και τη μούχλα όλου του προηγούμενου καιρού, πραγματικά ένιωθες τεράστια χαρά!!! 

Ήλιε μου, ήλιε μου, βασιλιά μου!!! Τι δύναμη που έχεις!!!

Και το μεσημεράκι ήπιαμε και τα ουζάκια μας αφού κοιμήθηκαν τα παιδιά...Στην υγειά μας και ... ας προσπαθούμε να βλέπουμε πιο συχνά τη χαρούμενη πλευρά της ζωής!!!