Θήκη για μανταλάκια

Καλό το βάψιμο στο σπίτι, δε λέω...η μυρωδιά του καθαρού και φρεσκοβαμμένου μου φτιάχνει τη διάθεση! Ωραίο και το ξεκαθάρισμα στις ντουλάπες, παίρνουν μια ανάσα βρε παιδί μου και βρίσκεις και τα πράγματα σου πιο εύκολα! Το μόνο που δεν είναι ωραίο είναι ότι μετά από μια τέτοια γενική καθαριότητα, και ειδικά με την αλλαγή των ρούχων (ανέβασε τα καλοκαιρινά, κατέβασε τα χειμωνιάτικα ή το αντίθετο), μαζεύεται τέτοιο ρουχομάνι για πλύσιμο και σιδέρωμα....άλλο πράγμα! Και άντε το πλύσιμο, σιγά, δεν τα πλένω και στο ποτάμι, να' ναι καλά το πλυντήριο...Το σιδέρωμα όμως, που για μένα είναι κινέζικο βασανιστήριο....πώς να το ξεπεράσω η γυναίκα, μου λέτε;

Τέλος πάντων, όπως καταλάβατε αυτές τις μέρες τα σχοινιά μου δεν άδειασαν από πλυμένα ρούχα. Και με την ευκαιρία, είπα να σας δείξω την θήκη για τα μανταλάκια που είχα φτιάξει το καλοκαίρι, πολύ γρήγορα και οικονομικά. Παλιότερα μου είχε αγοράσει η μαμά μου μια παρόμοια, που την είχε πληρώσει και λίγο ακριβά τελικά, η οποία όμως σχίστηκε, οπότε έπρεπε να την αντικαταστήσω.  Και γιατί να μην την έφτιαχνα εγώ, σιγά το πράγμα!

Πήρα ένα κομμάτι μουσαμά και έκοψα δυο κομμάτια ύψους περίπου 45 εκατοστών και πλάτους περίπου 33 εκατοστών. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω και ύφασμα, αλλά ο μουσαμάς είναι  καταρχήν αδιάβροχος, αλλά και πιο σταθερός από το ύφασμα κατά το κρέμασμα του στα κάγκελα. Του έδωσα λοιπόν το σχήμα μπούστο από τους ώμους έως λίγο πιο κάτω από τη μέση, αλλά θα μπορούσε να γίνει και απλά μακρόστενο.

Στο ένα κομμάτι, στο κέντρο και λίγο πιο πάνω από τη μέση του έκοψα ένα κομμάτι 10 επί 15 εκατοστών, για να μπορώ να αποθηκεύω τα μανταλάκια μου, αλλά και να τα πιάνω εύκολα όταν απλώνω. Έραψα τα δυο κομμάτια μεταξύ τους, γύρω γύρω, αφήνοντας μόνο το πάνω κομμάτι ανοιχτό, το λαιμό δηλαδή, στον οποίο προσάρμοσα μια παιδική κρεμάστρα, και γύρω από το άνοιγμα το στόλισα ράβοντας μια κόκκινη κορδέλα που είχα από κάποιο δωράκι που μου είχαν κάνει...και έτοιμη η θήκη μου!

Βέβαια τα έραψα στο χέρι γιατί δεν έχω ραπτομηχανή, αλλά να πω την αλήθεια μου, το ράψιμο δεν είναι και το δυνατό μου σημείο, οπότε συγνώμη για τις στραβό-βελονιές.

Πάντως θέλω να τονίσω ότι η θήκη αυτή είναι πρακτική για δυο λόγους: Αφενός δεν βρέχονται τα μανταλάκια και δεν σκονίζονται όπως στα κοινά καλαθάκια, 

οπότε δε λερώνονται για να τα πλένεις συχνά πριν το άπλωμα, αφετέρου δεν τα βλέπει απευθείας ο ήλιος, ο οποίος τα "ξεραίνει" και σπάνε κατά το άπλωμα...έχω πετάξει άπειρα μανταλάκια έτσι! Άσε που καμιά φορά δε μου έφταναν για να απλώσω όλα μου τα ρούχα....γκρρρρρρ!

Ελπίζω να σας άρεσε η ιδέα μου!